"ఎప్పుడు జాయిన్  కావాలి సార్?"

    "వారం రోజులు టైమిచ్చారమ్మా."

    "థాంక్యూ సార్" అని ఆమె లేచింది.

    "బెస్టాఫ్ లక్! వెరీ ఇంట్రెస్టింగ్ విలేజ్ శృంగారపురం. బస్సు  దిగి ఒక  కిలోమీటరు నడిచి ఊర్లోకి వెళితే అన్నీ విచిత్రాలే. నిజానికి ఆ  ఊరే  ఒక వింత. ఆ ఊరిలో వుండే ఓ ఆచారం వింతల్లోకి వింత. మహా వింత...." చెప్పడం మధ్యలో ఆపి నవ్వుతున్నాడు హెడ్ మాస్టర్.

    "ఏమిటా వింత?" అనుకుంటూ అక్కడినుంచి కదిలింది.

    
                                               2

    కార్తీకమాసం-

    ఆకాశంలో చందమామ దొర్లుతున్న మల్లెచెండులా వుంది. సన్నటి చలి ఒంటికి మంచుతెరను కప్పుతోంది. గాలి ఎక్కడో ముసుగుతన్ని పడుకున్నట్లు ఆకులు కూడా రెపరెపలాడటం లేదు.

    శృంగారపురం నిద్ర కుపక్రమిస్తోంది.

    ఊరికి తూర్పున వున్న కొండ వెన్నెల్లో వెండి కొండలా మెరిసి పోతోంది. దాని పైభాగాన వున్నా పెద్ద భవనం శిథిలమై  కాలం కొమ్మకు వేలాడుతున్న ఎండుటాకులా వుంది. దాని పక్కనే వున్న మన్మథ దేవాలయం రాగిచెంబు మీదున్న కలశంలా వుంది.

    శృంగారపురంలో మొత్తం వేయికి పైగా ఇళ్ళున్నాయి. వాటిలో ఎక్కువ భాగం పెంకుటిళ్ళే. అక్కడక్కడా పావురాళ్ళు వాలినట్లు మట్టి మిద్దెలున్నాయి.

    ఆ వెన్నెల్లో పెంకుటిళ్ళు దేవుడి వూరేగింపు కోసం వేసిన ఎర్రమట్టి గీతాల్లా వున్నాయి. ఇళ్ళ మధ్య నున్న చెట్లు ముగ్గుల కోసం పెట్టిన చుక్కలా వున్నాయి.

    రాత్రి తొమ్మిది కావడంతో అందరూ పడుకోవడానికి పడకలు సర్దుకుంటున్నారు.  కిరోసిన్ దీపాలు చీకటిని నాకుతున్న వింత పురుగుల్లా కనిపిస్తున్నాయి.

    అలాంటి సమయంలో ఓ వ్యక్తి పెద్ద స్టీలు క్యారియర్ లో విందు భోజనం తీసుకుని నడుస్తున్నాడు.

    ఆ వ్యక్తి పేరు నరుడు. అతనికి పాతికేళ్ళ వయసుంటుంది. అతని తల్లిదండ్రులెవరో తెలియదు. ఎప్పుడో ఏ చీకట్లో తయారై, ఓ రాత్రి ముళ్ళపొదల వెనక భూమ్మీదపడి, ఫ్లాట్ ఫారమ్ ఊయలలో ఊగి, టీ అంగళ్ళల్లో అన్నప్రాసన చేసి, వీధుల్లో పెరిగి అంతటి వాడయ్యాడు.

    ఈ మధ్యే శృంగారపురం వచ్చాడు.

    టౌన్ అంటే అసహ్యమేసి, పని వెదుక్కుంటూ ఇలా గ్రామాల మీద పడ్డాడు. ఎక్కడా పని దొరకలేదు. చివరికి శృంగారపురం చేరుకునే సరికి కాళ్ళు ఇక కదలనని మొరాయించాయి. అప్పటికి తిండి తిని మూడురోజులైంది. ప్రతి ఇల్లూ తిరిగి అడుక్కునే శక్తి చాలక పెద్ద భవంతిలాగా కనపడే కొండమీదున్న ఇల్లుకు చేరుకున్నాడు.

    "అమ్మా!" అని అరుస్తూ ద్వారం దగ్గర పడిపోయాడు.

    లోపలినుంచి జవాబు రాలేదు.

    మరోసారి కేకపెట్టాడు, కాసింత అన్నంపెట్టిన వాళ్ళకి తన పేగులు తీసి దండలా వేస్తాడేమోనన్నంత దీనంగా అడిగాడు.

    కానీ ఎవరూ రాలేదు. ఇక లాభం లేదనుకుని ఒంట్లోని శక్తినంతా కాళ్ళల్లోకి తీసుకుని పైకి లేచాడు. ఇక వెళ్ళిపోదామని ఒకడుగు వేశాడో లేదో "ఎవరూ?" అంటూ లోపల్నుంచి కంఠం వినిపించింది.

    వెళ్ళబోతున్న వాడల్లా ఆగాడు.

    కొన్ని క్షణాల తరువాత లోపల్నుంచి ఓ యువకుడు వచ్చాడు. అతనిదీ  నరుడి వయస్సు. అయితే తిండి పుష్టివల్ల అతనికంటే బలంగా, పొడవుగా వున్నాడు.

    "ఏం కావాలి?" ఆ యువకుడు  అడిగాడు కళ్లల్లోకి చూస్తూ.

    "అనాధను.... ఆకలి" అంతకుమించి మాట్లాడలేకపోయాడు.

    ఆ యువకుడు మరో మాట మాట్లాడకుండా లోపలికి పరుగెత్తాడు. తినడానికి ఏమైనా వున్నాయేమోనని గదులంతా గాలించాడు. ఊహూ ఏమీ  దొరకలేదు. ఉట్టి చేతులతో అతని దగ్గరికి వెళ్లడానికి మనసొప్పలడు. కానీ  తప్పదు.

    తన ఎదురుగ్గా సిగ్గుతో నిలబడ్డ అతన్ని చూసి ఏం జరిగిందో అర్థమైంది నరుడికి.

    "ఏమీలేదా?" ప్రాణాలను కళ్ళల్లోకి తెచ్చుకుని అడిగాడు.

    
    "ఇంత ఇంట్లో...." నరుడు ఆగిపోయాడు.

    "ఇంత ఇంట్లో నేనూ ఒక్కడ్నే. నేనూ అనాదనే. కానీ...." ఎలా  చెప్పాలో అర్థంకాక అంతటితో ఆపేశాడు. తన  చరిత్రంతా చెప్పడానికి అది సమయం కూడా కాదని అతనికి తెలుసు.

    మరిక వెళతానన్నట్లు చేతులు రెండూ జోడించాడు నరుడు.

    అప్పుడు  కనిపించాడు అతనికి బసవరాజు. ఆయన ఓ పెద్ద క్యారియర్ ను తీసుకు వస్తున్నాడు.

    "నరుడా" ఆనందం పట్టలేక అరిచాడతను.

    నరుడు మరోసారి ఆగాడు.

    "భోజనం వస్తోంది. అదుగో బసవరాజు తెస్తున్నాడు."

    నరుడు కూడా అటువేపు చూశాడు. ఓ ముదుసలి అక్కడికి వచ్చి క్యారియర్ పెట్టాడు.

    "నే వెళ్ళనా బాబుగారూ?"

    
    వెళ్ళమన్నట్లు తల ఊపడంతో బసవరాజు వెళ్ళిపోయాడు.

    "రా! లోపలికి" అంటూ నరుడ్ని ఆ యువకుడు చేయిపట్టుకుని లోనికి తీసుకెళ్లాడు.

    హాలు మధ్యలో కూర్చోబెట్టి విస్తరి వేశాడు. క్యారియర్ విప్పి అందులోని పదార్థాలను వడ్డించాడు.

    విస్తరిలోకి వస్తున్న ఒక్కొక్క పదార్థాన్ని చూస్తుంటే నరుడికి లాలాజలం నోట్లోంచి కిందకు దూకుతోంది. పెరుగు పచ్చడి, కోడివేపుడు, దోసకాయ సాంబారు, బంగాళాదుంప కర్రీ ఈ వాసనలకు అతని ముక్కు కాసేపటి వరకు మొద్దుబారిపోయింది.

    ఒక్కక్షణం క్రితం తినడానికి ఏమీలేదన్న ఇంట్లో, ఇప్పుడు అన్ని కూరలు విస్తర్లో పడుతుంటే అతనికి ఠక్కున మాయాబజార్ సినిమా గుర్తుకొచ్చింది.

    ఇక మరో ఆలోచనకు తావివ్వకుండా వాటిమీద పడ్డాడు.

    క్షుద్భాధ అణిగాక తల పైకెత్తి అతనివైపు కృతజ్ఞతతో చూశాడు.

    "మరి మీకు భోజనం.....?"

    "నేను తరువాత తింటానులే. నువ్వు ముందు కానీ."

    నరుడు  భోజనం  పూర్తి చేశాడు. చేతులు కడుక్కుని వచ్చాక అతని ముందు కూర్చున్నాడు.

    "బయటికి ఈ భవనం రాజుగారి కోటలా వుంది. లోపలేమో దుమ్మూ, బూజుతో నిండిపోయి మురికివాళ్ళ పేటలా వుంది. ఎవరూ లేరా?" అని అడిగాడు.