ఇంకా ఏం చెప్పేవాడో తెలీదుగాని మధ్యలో నేనో ప్రశ్నవేశాను.
"అవునూ, సత్యవతి వాళ్ళత్తమామల్తో పోట్లాడి ఒచ్చేసిందిటగా ఇక్కడికొచ్చి ఈ లేనితనాన్ని భరించడానికేనా వాళ్ళతో పోట్లాడింది?"
నా ప్రశ్నకి ముకుందరావు నొచ్చుకున్నట్టు గమనించాను.
"అందుచేతనే మిమ్మల్ని పిలిచాను రావుగారూ! మీకు పూర్తి కథ తెలీదు. మీకేకాదు, చాలామందికీ కిటుకు తెలీదు. సుందరశివరావు పోవడంతో సత్యవతి స్వర్గాన్నే పోగొట్టుకుంది. కాదనను. కానీ అతను పోవడం కామాక్షమ్మ, శ్రీధరరావులకి అన్నివిధాల మంచిది. ఈ రోజుల్లో డబ్బు ముందు కూతురి సౌభాగ్యం, కూతురి కలల విలువెంత? డబ్బు మనుషులు వీళ్ళిద్దరూను. ఎంతకీ తెగించకపోతే చెట్టంత కూతురు ఇంట్లో వుండగా, కట్టుకున్న భార్య నోరుమూసి రెండో పెళ్ళి చేసుకుంటాడ? సత్యవతికి అత్తవారింట్లో స్థానం లేదని వాదించాడు. 'తండ్రిమీద గౌరవముంటే నాతో వచ్చేయమని సత్యవతిని ఆజ్ఞాపించాడు. స్వర్గాన్నే పోగొట్టుకున్న అభాగ్యురాలికి ఆ లోకంలోగాని, ఈ లౌక్యంతో పనేమిటి, తండ్రిమాట కాదనలేక సరేనన్నది. ఇక్కడ్నుంచే అసలైన గారడీ ప్రారంభించాడు శ్రీనివాసరావు. కూతుర్ని ఇంటికి తెచ్చుకుంటూ వాళ్ళ ఆస్తిలో భాగం అడిగాడు. సత్యవతిని, ఈ పార్దుడ్ని కనిపెట్టుకునుండమని చెప్పి అతను అడిగిన 'భాగం' పంచియిచ్చారు వాళ్ళు. ఆ 'భాగం' తాలూకు రాబడితో కులుకుతున్నాడీ శ్రీనివాసరావు. తండ్రి పథకం కూతురికి తెలీక కాదు అస్తమాను జీవచ్చవంలా బతికే తనకి లౌక్యంతో పనేమిటనే నిర్ణయానికొచ్చేసింది సత్యవతి. దేవుడు తన సౌభాగ్యాన్ని పాడుచేసినందుకు బాధ పడుతుందే గానీ, పార్ధుడి భవిష్యత్తు గురించి కించిత్తైనా ఆలోచించడు. అందుకే పార్ధుడంటే మాకు జాలి మా చాత నయ్యేదేమీ లేదని ఒప్పుకుంటాం. అయితే పొరుగునవున్న వాళ్ళం గనక పార్ధుడి క్షేమాన్ని ఎప్పటికప్పుడు వాళ్ళ చిన్నాన్న వాళ్ళకి తెలీజేసే బాధ్యతని మేం తీసుకున్నాం. అందుకే మేమంటే కామాక్షమ్మకీ, శ్రీధరరావుకీ కడుపు మంట."
ఆయన చెప్పిందంతా విని ఆశ్చర్యపోవడం నావంతయింది. శ్రీనివాసరావుగురించి కథ రాసిన శర్మ గుర్తుకొచ్చేడు. శ్రీధరరావు కథ అతని రెండో పెళ్ళితో ఆగిపోలేదు. రెండో భాగం మహా ఘోరంగా వుంది. ఈ భాగం కూడా శర్మకథగా రాస్తే ఎంత బాగుంటుంది?
ముకుందరావు భార్య కాఫీ తీసుకొచ్చింది.
"తీసుకోండి" అన్నాడు ముకుందరావు. ఆవిడ మరో కుర్చీలో కూర్చుంది. ఆవిడ ముందు కొంచెం యిబ్బందిగా కాఫీ తాగవలసి వచ్చింది. ముకుందరావుకి మనుషుల్ని చదవడం తెలుసునేమో- ఖచ్చితంగా అనేశాడు.
"మీరు బిడియస్తుల్లా వున్నారు."
నవ్వేసి వూరుకున్నాను.
ముకుందరావు భార్య ట్రాన్సిస్టరు చేతుల్లోకి తీసుకున్నది. ట్యూన్ చేసింది.
"మా చిన్నికృష్ణుని మాటలు
మరువలేని తేనే తేటలు
మా పూర్వ పుణ్యాలు మూటలు
మమ్ము దరిచేర్చ తియ్యని బాటలు"
ఉలిక్కిపడ్డాను. సర్దుకోడం కొంచెం కష్టమయ్యింది. వాళ్ళిద్దరి దగ్గిరా సెలవు పుచ్చుకుని గబగబా డాబా దిగి వచ్చేశాను.
* * *
పార్ధుడి వాళ్ళ కథ విన్నతర్వాత నాలో గొప్ప మార్పు ఒచ్చేస్తున్నట్టు గమనిస్తున్నాను. పిచ్చి ఆలోచనలు లక్షల కొద్దీ నన్ను పాడు చేస్తున్నాయి. ప్రతిదీ వెలితిగా కనుపిస్తోంది. మనసంతా ఒక పెద్ద గందరగోళంగా తయారవుతోంది. ఇక్కడ నాకు తెలిసిన పార్ధుడి కథ యావత్తూ శ్రీమతికే ఉత్తరంలో రాసేను. ఈ కథతో నాకెలాంటి సంబంధమున్నదో మాత్రం స్పష్టంగా రాయలేకపోయాను. ఈ ఉత్తరానికి శ్రీమతి జవాబు వ్రాసింది.
"మీ మనసు నాకు తెలుసు. ప్రతి అనవసరమైన విషయానికీ ఖంగారుపడిపోతుంటారు. ప్రపంచంలో జరిగే దారుణాలన్నీ మీరేం బంధించనక్కరలేదు. మీర్రాసిన పార్దుళ్ళు ఈ భూమ్మీద చాలా మంది వున్నారు. అంతమాత్రాన వాళ్ళందర్నీ చూచి బాధపడిపోవడమేమైనా బాగుంటుందా? మీ పెద్ద ఉత్తరం చదివిన తర్వాత నాకూ భయంగా వుంది. అలాటి చోట మీరు వొంటరిగా వుండకూడదసలు. శెలవుపెట్టి వొచ్చేయండి ఎంచక్కా. ఈ వూళ్ళో సినిమాలు చూడండి. అన్నట్టు యివాళ పేపర్ల కుర్రాడు సినిమా కాగితమొకటి యింట్లో పారేసి వెళ్ళాడు. మీ అభిమాన నటీమణి సోఫియా నటించిన 'ది డిజైర్ అండర్ ది ఎల్స్మ్' ఆడుతోందిట. లోగడ మీరీ సినిమాని మెచ్చుకున్నారు గదూ. తెలుగు సారంగధర జ్ఞాపకానికొస్తుందని గూడా అన్నారు. ఈ సినీమా నాలుగు రోజులేనట. అదుగో అప్పుడే పసిగట్టేశారు కదూ - అవును నా మనసు మిమ్మల్ని చూడాలని కోరుతుందన్నమాట నిజమేగానీ మీరు మెచ్చుకున్న సినిమా మీరు చూడకుండా వుండడం నాకునచ్చడం లేదు మరి. తర్వాత మీ యిష్టం. ముఖ్యంగా - అనవసరమైన విషయాల్లో జోక్యం చేసుకుని మీరేం సిద్దర్ధులు కానక్కర్లేదని నా మనవి. నా ఆరోగ్యం గురించి మీరేం ఖంగారుపడనవసరంలేదు. మా అన్నయ్య డాక్టరన్న విషయం గుర్తుంచుకోండి. వాడు మిమ్మల్ని యాగీ చేస్తున్నాడు. కనుక అనవసరంగా ఖంగారు పడకండి. ముందు మీ ఆరోగ్యం జాగ్ర్రత్తగా కాపాడుకోండి. నోలేట్ నైట్స్ ప్లీజ్."
ఉత్తరం చదివేసి నేనేం బాధపడలేదు గానీ, నన్నెవరూ అర్ధం చేసుకోడం లేదేమోననిపించింది. సిద్దార్ధుడి లాటి సున్నితమైన హృదయం నాదని నేనేం చెప్పడం లేదు. నా లాగా నా భార్య గూడా పరాయివాళ్ళ అసహాయస్థితికి సానుభూతి చూపడం కాదనీ దిగులు చెందను. నా ఉట్టూ వున్న జనం నాలాగా వుండాలనే సిద్దాంతాన్ని నేను మెచ్చుకోను. కానీ నా మనసు నర్దం చేసుకోలేక సలహాలు చెప్పే వ్యక్తుల్ని నేను హర్షించలేను.
కొంచెం ఆలోచించి చూస్తే నేనీ కథలో అనవసరంగా చోటు చేసుకుంటున్నానేమో ననిగూడా అనిపించింది. పార్దుడూ, సత్యవతుల్తో నాకు సంబంధమేంటసలు?
- చాలారోజులు కేవలం ఆఫీసుపనిమీదనే మనసు నిలుపుకోగలిగాను. కానీ, ఓనాటి సాయంత్రం పార్ధుడిమూలంగానే మళ్ళా సిద్దార్ధుడినయ్యాను. అయితే ఈ నెపం యావత్తూ పార్దుడి మీద తోసేయడమూ పొరపాటే. నా అంతరాంతరాల్లో సుళ్ళు తిరుగుతున్న సానుభూతి నోరు నొక్కేయడం నా చేత కాదు.
