ఇంతకంటే ఏమాత్రం చేయగలడు?
" కానీ మాస్టారు! మావయ్యా వెనక మావయ్యని మింగేంత స్వార్థమయింది ఆ స్వార్థానికీ నే నొక్కడ్నేకాదు, మా అమ్మా నాన్నా అందరూ దెబ్బ తినేస్తున్నారు. మావయ్యకోకూతురుంది. దానికి నేను మొగుడ్నిట దైవసాక్షిగా నేనే ఆడపిల్లనీ ప్రేమించలేదుగాని ఆడపిల్లంటే యిదిగో యిలా ఉండాలనే  నా అభిప్రాయానికి పూర్తిగా వ్యతిరేకం  ఆ అమ్మయి అదే నాకు నచ్చనిది; రండి. వోమాటు మా మావయ్యవాళ్ళింటికొచ్చి అందర్నీ చూడండి. నానోటితో చెప్పితే మిరు నమ్మకపోవచ్చు"
వాళ్ళింటికి కావాలని చెప్పి వెళ్ళాను.  ఇంటినిచూస్తూ శ్రీనివాసరావు చెప్పింది అబద్ధమేమో అనిపించింది, చాలా అందంగా వుంది యిల్లు వాళ్ళ మావయ్యని పరిచయం చేసి శ్రీనివాసరావు ఇంటోకి వెళ్ళేడు.
ఆయనపేరు చెంగల్రావు. ఆయనగురించి రెండు ముక్కలు చెప్తాను. చెంగల్రావుగారికి నాకు  నచ్చే తెలుగు రాదు.ఆయన మాట్లాడుతున్నది మాత్రం తెలుగే కాదనను కానీ ఆభాష వోపట్టాన అర్థంకాదు. చెంగల్రావు వాళ్ళ అల్లుడి ఆగడం గురించి చెప్పదలుచున్నది సూక్ష్మముగా యిది.
'ఈ వేళ మధ్యాన్నం నా అల్లుడు వాళ్ళాఫిసర్తో తగువుపడ్డాడు, అతడ్నీ ,ఆఫీసర్ని ఇద్దర్నీ ఒప్పించి రాజీ కుదిర్చేందుకు నా తలప్రాణం తోకకొచ్చింది.'
ఈ రెండుముక్కల్నీ అయిదునిమిషాలు అటుదిటు ఇటుదటు చేసి ఆయన ఖంగారుపడి నన్ను ఖంగారు పెట్టాడు. రెండు ఆ కాసినిమాటల్లోనూ ఎక్కువభాగం  'యాదు'!పర్ షాన్  'కోషిన్' ' జరా' ల్లాటి పదాలు కోకొల్లలై తెలుగు మాటల్ని మింగేశాయి. ఇది నాకు బొత్తిగా నచ్చలేదు: వెంటనే వో అభిప్రాయానికి వచ్చేను. ఎక్కడో తెలుగు భాషాబీమానే కానక్కర్లేదు మావేపునుంచి వచ్చిన మనిషి ఈ  యింటిలో  వుండాల్సి వస్తే పిచ్చెక్కుతుందని గట్టిగా చెప్తాను.
అంతమాత్రంచేత చెంగల్రావుగార్ని తప్పుపట్టటం చిరకాలంనుంచీ ఈ ప్రాంతాల్లో ఉంటున్నాడుగనుక ఆయనకీ వరస  నరనరనా జీర్ణిచుకుపోయి   ఉంటుంది.
చెంగల్రావుగారు మాట్లాడుతూండగా పక్కగదిలో శ్రీనివాసరావుని  వో ఆడకూతురు గట్టిగా గదమాయిస్తుంది గొంతు విషయం యెలావున్నా  ఆడపిల్లసైతం చెంగల్రావు గారి ధోరణిలోనే మాట్లాడటమనేది నా క్కష్టమనిపించింది. నాకు పూర్తికా వినిపించినమాట యిది:
" దొరతో కోట్లాడినవంట గట్టకుదర్దు. మంచి గుండు. "
శ్రీనివాసరావు ఆపిల్లనోరెల్లా మూయించాడో తెలీదుగానీ కాసేపటికి యిద్దరూ బయటకొచ్చారు. ఆ అమ్మాయిని పరిచయం చేశాడు శ్రీనివాసరావు. అతని క్కాబోయే భార్య. పేరు యాదగిరిమ్మ. మొహాన స్ఫోటకపు మచ్చలు చామనచాయ. తండ్రినిమించిన స్తూలకాయం.
ఆ యింటి నుంచి వచ్చేస్తూండగా అనుకున్నాను- ఈ భూమ్మిద పుట్టిన ప్రతీవాడు అదృష్టవంతుడు కాలేడు.
కొన్ని తమాషాగా జరుగుతాయి  అవసరమన్నప్పుడు నాకు మావూరివేపు బదిలీ కాలేదు. ఈ నగరంతాలూకు నాగరికతో రాజీపడికొంచెం సరదాగా తిరుగుతున్న సమయంలో  అనుకోకుండా మావూరివేపే బదిలీవచ్చింది.
రేపుదయం వెడతాననగా నారాయణగూడ తాజ్ మహల్ హోటల్లో రాముడు నాకు పార్టీయుస్తూన్న సందర్భంలో అనుకోకుండా శ్రీనివాసరావు హోటలుగేటుదగ్గర కలిశాడు. ఆహ్వానితుడు కాకపోయినా రాముడికి అతి ధయ్యాడు.  ఎనిమిది గంటలకి పార్టి ముగిసింది.శ్రీనివాసరావు నాచేతిని నొక్కుతూ అన్నాడు.
" అదృష్టవంతులు. గంగిగోవులాటి మనూరికి దగ్గరవుతున్నారు. ఇప్పుడు నాకెంత ఆనందంగా ఉందనుకున్నారు."
కానీ, అతని కళ్ళల్లో  'జెలసీ' లాటిది చూచాను.
ఆమర్నాడు హడావిడిగా బస్టాండుకు వెళ్ళాను. సూర్యుడింకా రాలేదు. మసక మసకగా ఉందిగా.బస్సు కదిలేవేళ అయింది. సామాను పైన వేయించి ఆత్రంగా బస్సెక్కాను. బస్సు కదిలింది. మందుగా వోసీటు ఖాళీగావుంది. గబగబా అక్కడికి వెళ్ళి కూర్చున్నాను. నా పక్కనున్న మనిషి కదిలి నావేపు చూచాడు.
అతను శ్రీనివాసరావు. ఉలిక్కిపడి అడిగాను.
"ఇదేమిటి మిరూ వస్తున్నారా?"
అతను సిగరెట్టు వెలిగిస్తూ కాళ్లూపుతూ అన్నాడు.
"నా స్వర్గాన్ని వదిలి బ్రతకలేను మాస్టారు!ట్యూషన్లు చెప్పుకునైనా మానూర్లో బ్రతకగలను."

                                                         - ఆంధ్రసచిత్ర  వారపత్రిక 3-9-65