మరి నాకే రెండు రోజుల్లో ఇన్ని అనుభవాలు ఎందుకయ్యాయి? ఆలోచనలో పడ్డాను.
చిన్నక్క మాటలు గుర్తొచ్చాయి.
"ముక్త ఇప్పుడే ఇంత అందంగా ఉంది. ఇంకా ముందు ముందు ఎంత అందంగా తయారవుతుందో!" నాకు భయం వేసింది.
* * *
ఒక రాత్రివేళ ఎవరో మీద పడ్డట్లయింది. గభాల్న కళ్ళు తెరిస్తే చీపిరి తలవాడు. నామీద ఓకాలువేసి చెయ్యి మెడచుట్టూ వేశాడు. పామునో, బల్లినో చూసినట్లు 'కెవ్వున' అరుస్తూ అవతలకి తోసేసాను.
నాన్న వచ్చి లైట్ వేశాడు. వాడు మంచి గాఢ నిద్రలో ఉన్నాడు.
"వీడని ఇక్కడ ఎవరు పడుకోమన్నారూ?" అని నాన్న అరిచి నన్ను అమ్మ పక్కగా వెళ్ళి పడుకోమన్నారు. నాకు గుండెల్లో దిగులుగా అనిపించింది. వీడిని జీవితాంతం మొగుడిగా భరించాలా? ఇలాగే నోరు తెరిచి చొంగకారుస్తూ, నెత్తినిండా కారేలా నూనెరాసుకుని అడుగులు పెద్ద పెద్దగా చప్పుడు చేసుకుంటూ నడుస్తూ... ఆపైన ఆలోచించలేకపోయాను.
శివ గుర్తొచ్చాడు! స్టయిల్ గా క్రాఫ్ దువ్వుకుని, రకరకాల బట్టల్లో, సైకిల్ మీద రయ్యిమని వెళ్తూ ఎంత బావుంటాడు!
ముఖ్యంగా నన్ను 'నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం!' అన్నాడు. ఆ మాట మధురంగా ఉంది. రేపటి గురించి కొత్త ఆశ కలగజేస్తోంది!
నన్ను గుర్తించడం, నేను తలంటు పోసుకుని వదులుగా జడేసుకుని పూలు పెట్టుకుంటే కళ్ళు పెద్దవిచేసి చూడ్డం, తమాషాగా కనుబొమలెగరెయ్యడం, నాకోసం డేవిడ్ సార్ ని ఏడిపించడం... ఎంత బావుందీ! శివని ప్రతిరోజూ చూడాలనిపిస్తుంది. అతనికి రేపు రేగువడియాలు తీసుకెళ్ళి ఇవ్వాలనుకొని నిద్రపోయాను. తెల్లవారుఝామున అమ్మలేచి వంటింట్లోకి వెళ్లాక అక్కలిద్దరూ గుస...గుసలాడ్తున్నట్లుగా వినిపించింది.
"ష్... ముక్త వింటుందేమో"! అంది పెద్దక్క.
"ఇప్పుడే లేవదులే చెప్పు... ఆ రావుగారి అబ్బాయి ఫారిన్ నించి వచ్చినవాడు నిన్ను పెళ్ళి చేసుకుంటానంటే ఎలా నమ్మావే?" చిన్నక్క కోప్పడుతోంది.
"నేనంటే అతనికి చాలా ఇష్టం! ఈ రెండో సంబంధం చేసుకోను. అతన్నే చేసుకుంటాను" పట్టుదలగా అంది పెద్దక్క.
"వాళ్ళు మనకి అందరు. ఆ సుభద్రమ్మగారికి బోలెడు కట్నం ఆశ!" చిన్నక్క కంగారుగా అంది.
"మధు నన్ను ప్రేమిస్తున్నాడు. లేకపోతే ఆరోజు... ఆరోజు అలా ఎందుకు చేస్తాడూ!" అంది పెద్దక్క.
"ఏం చేశాడూ?"
"ముద్దు పెట్టుకున్నాను" సిగ్గుగా చెప్పింది.
"అంతేనా? ఇంకా ఏమైనా?" అడిగింది చిన్నక్క.
"ముద్దు! నా గుండెలు దడదడలాడాయి!" అమాయకంగా వుండే అక్క తక్కువది కాదనుకున్నాను.
కాళిందీ...కాళిందీ" అని అమ్మ కేకలు వెయ్యడంతో వాకిలి పాచి చెయ్యడానికి చిన్నక్కలేచి వెళ్ళాల్సొచ్చింది.
ఆ రోజు అత్తయ్య ప్రయాణం.
చీపిరి తలవాడు నా దగ్గరకు వచ్చి "ముక్తా...మా ఊరు రాకూడదూ"! అన్నాడు.
"చచ్చినా రాను" కోపంగా అన్నాను.
"అదే వస్తుంది. వచ్చి జీవితాంతం పడి వుంటుంది" అదో గొప్ప హాస్యంలా నవ్వుతూ అంది అత్తయ్య.
నాకు మెడలో గొలుసు తీసి ఆవిడ మొహాన విసిరి కొట్టాలనిపించింది. అమ్మనీ నాన్ననీ చూస్తే చాలా కోపం వచ్చింది. ఓ చిన్న బంగారు గొలుసు చాలా ఆడపిల్లని అరువు పెట్టడానికి అనిపించింది.
మొత్తానికి చీపిరిగాడు వదిలాడు!
శివ ఆ రోజు బావి దగ్గర కనిపించలేదు.
రేగు వడియాలు సుబ్బలక్ష్మికి ఇచ్చేశాను.
"డేవిడ్ సార్ ఇంట్లో నిన్న చాలా పెద్ద గొడవైందిట. స్కూల్లో నిన్ను ముద్దు పెట్టుకోబోయాడని వాళ్ళ ఆవిడతో ఎవరో చెప్పారుట! దాంతో ఆవిడ ఆయన్ని మెత్తగా మర్ధించిందట!" నవ్వుతూ చెప్పింది సుబ్బలక్ష్మి.
అది ఎవరి పనో నాకు అర్థమైంది.
డేవిడ్ సార్ అప్పట్నుంచీ నాకు ప్రైవేట్లు చెప్పడానికి రావడం మానుకున్నాడు. నాలుగురోజులు పోయాక శివ నాకో చీటీ పంపించాడు. దాంట్లో పాడుబడ్డ బావి దగ్గరకు రమ్మని రాసుంది.
ఈసారి ఉత్సాహంగా తయారై వెళ్ళాను. రెండు జడలు వేసుకుని పరికిణీ వేసుకుని వెళ్ళాను.
శివ నన్ను చూడగానే దగ్గరకొచ్చి "ప్రైవేటు మాస్టారు రావడంలేదుగా"! అని అడిగాడు.
నేను తల వూపాను.
జేబులోంచి బాదంకాయలు తీసి ఇచ్చాడు .అవి తింటూ వుంటే "ముద్దు పెట్టుకోనా?" అడిగాడు.
నేను కాదనలేదు. ఔననీ అనలేదు. పాకుడు పట్టిన ఆకుపచ్చని నీళ్ళు కూడా ఎందుకో చాలా అందంగా ఉన్నాయి. కప్పల బెక బెకలు సంగీతం పాడే వాళ్ళ తంబురా నృటిలా గమ్మత్ గా ఉన్నాయి.
శివ నా మొహాన్ని రెండు చేతులతో దగ్గరకు తీసుకుని పెదవుల మీద ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.
"ఛీ ఎంగిలి" అని దూరంగా జరిగాను.
"అలాగే పెట్టుకుంటారు" అన్నాడు.
