నా కళ్ళు

శ్రీమతి శారద అశోకవర్ధన్

వెలుగు తప్ప వేరేదీ చూడనని భీష్మించుకున్న నా కళ్ళు
    అన్నార్తుల ఆకలి మంటలు చూడలేక
    ఆర్తితో అలమటించే నా కళ్ళు
    అబలల మానభంగాలను చూసి
    భరించలేక బావురుమనే నా కళ్ళు
    అంధుల చీకటి బ్రతుకుల నాదుకోలేక
    విలపించే నా కళ్ళు
    దుర్మార్గుల దురంతాలకు
    దుఃఖించే నా కళ్ళు
    కట్నాల కోసం కట్టుకున్న ఇల్లాలిని
    కాల్చి చంపే కిరాతకుల గాంచి
    కన్నీరు కార్చే నా కళ్ళు
    కడుపునిండా తిండిలేక చెత్తకుండీలోని
    ఎంగిలాకుల మెతుకుల నేరుకుని కడుపు నింపుకునే
    కటిక దరిద్రులు చూసి కుమిలిపోయే నా కళ్ళు
    స్వార్ధపరులు అమాయకులను అందంగా మోసం చేస్తుంటే
    కాంచలేక కృంగిపోయే నా కళ్ళు
    నా దేశపు గత వైభవాలను నెమరు వేసుకుని
    తళతళలాడలేక పోతున్నాయి.
    తృప్తిని వెదజల్లి మెరవలేకపోతున్నాయి.
    కలవారి వాకిట్లో రంగు రంగుల రంగవల్లులూ
    అందమైన పూలకుండీల సోయగాల హరివిల్లులూ
    చూసిన నా కళ్ళు
    పూరి గుడిసెల ముందు మురికి కాలువల నిండా
    చుక్కల్లా కొలువు తీర్చిన ఈగల గుంపులను
    తలచుకుని గుండెలవిసేలా విలపించాయి
    కన్నీరు కార్చాయి నా కళ్ళు!
    కూటికీ నీటికీ కుమ్ములాడుకునే జనాన్ని చూసి
    రేపనేది ఎలా వుంటుందో ఊహకందక
    బిక్కు బిక్కుమంటూ బిత్తర చూపులు చూశాయి
    గతుక్కుమన్నాయి నా కళ్లు!
    ఐకమత్యం తరిగిపోయి  అరాచకం పెరిగిపోయి
    కులంపేర మతం పేర మానవత్వానికి
    సమాధులు కడుతూ వుంటే  మానవుడు
    అభిమానం ఆదర్శం అన్నీ తుడిచిపెట్టి
    అన్నదమ్ములు స్వార్ధంతో కుస్తీలు పడుతూవుంటే
    చూడలేక ఆశ్చర్యంతో గుడ్లప్పగించాయి నా కళ్ళు!
    కలత నిండిన నా కళ్ళు క్రాంతి కోసం కాంతి కోసం
    కలువరేకుల్లా విచ్చుకుని కాచుకు కూచున్నాయి
    కన్నీరు పన్నీరై నిలిచే రోజు కోసం
    కోట్ల ఆశలు నింపుకున్నాయి నా కళ్ళు
    కలువరేకులై వేచి వున్నాయి