విష్ణు అనుగ్రహానికి రెండు మార్గాలు

Karthika Puranam – 26

విష్ణుగణాలు చెప్పింది విని విస్మృత చేష్టుడు, విస్మయరూపుడు అయిన ధర్మదత్తుడు వారికి దండవత్ ప్రణామాలు చేసి ''ఓ విష్ణు స్వరూపులారా! ఈ ప్రజానీకమంతా అనేకానేక క్రతువ్రత దానాలచేత ఆ కమలనాభుని సేవించుకుంటూ ఉన్నారు. వాటిలో దేన్ని ఆచరించడంవల్ల విష్ణువుకు అత్యంత ప్రీతి కలుగుతుందో, దేనివల్ల విష్ణు సాక్షాత్కారం లభిస్తుందో దాన్ని సెలవీయండి'' అని వేడుకున్న మీదట విష్ణుగణాలు అతనికి ఇలా సమాధానం ఇచ్చాయి.

''పాపరహితుడైన బ్రాహ్మణుడా! పూర్వం కాంచీపురాన్ని ''చోళుడు'' అనే రాజు పరిపాలించేవాడు. అతని పేరుమీదనే ఆ ప్రాంతాలన్నీ చోళదేశాలుగా ప్రఖ్యాతి చెందాయి. ధర్మపాలనకు పెట్టింది పేరైన ఆ రాజు విష్ణు ప్రీతికై అనేకానేక యజ్ఞాలను నిర్వర్తించాడు. యజ్ఞాలకోసం నిర్మించిన బంగారు యూపస్తంభాలతో తామ్రపర్ణీ నది రెండు తీరాలు కుబేర ఉద్యానవనాలైన ''చైత్రరథాల'' వలె ప్రకాశించేవి. అటువంటి రాజు ఒకనాడు ''అనంతశయన'' పేర యోగనిద్రాముద్రితుడై ఉండే విష్ణు ఆలయనికి వెళ్ళి మణి మౌక్తిక సువర్ణ పుష్పాలతో శ్రీహరిని అర్చించి సాష్టాంగ దండ ప్రణామాలు చేసి స్థిమితంగా శ్రీహరి సన్నిధిలోనే కూర్చున్నాడు.

అంతలోనే ''విష్ణుదాసు'' అనే బ్రాహ్మణుడు విష్ణువును పూజించేందుకు ఆలయానికి వచ్చాడు. విష్ణుసూక్తాన్ని పఠిస్తూ, అభిషేకం చేసి తులసిదళాలతోనూ గుత్తులతోనూ విష్ణుపూజను నిర్వహించాడు. అది చూసి రాజుకు కోపం వచ్చింది. ఆ కోపంలో తాను ధర్మవేత్త అయి కూడా అవతలి వ్యక్తి యొక్క బ్రాహ్మణ అభిజాత్యాన్ని విస్మరించి ''ఓరి విష్ణుదాసుడా! నేను మాణిక్యాలతోనూ, బంగారు పూలతోనూ చేసిన నా పూజవల్ల ప్రకాశమానుడైన ఆ ప్రభువును తులసి ఆకుల పూజతో ఎందుకు కప్పివేశావు? నేనెంతో భక్తితో ఆచరించిన పూజను ఇలా పాడుచేశావంటే అసలు నీకు విష్ణుభక్తి అంటే ఏమిటో తెలుసా?'' అన్నాడు.

ఆ మాటలకు బ్రాహ్మణునికి కూడా కోపం వచ్చింది. అవతలి వ్యక్తి ''రాజు'' అనే గౌరవాన్ని కూడా అతిక్రమించి ''ఓ రాజా! నీకు దైవభక్తి లేదు సరికదా, ఐశ్వర్యమత్తుడివై ఉన్నావు. విష్ణు ప్రీత్యర్థం నువ్వు ఆచరించిన యజ్ఞం ఏదైనా ఒక్కటుంటే చెప్పు'' అనడిగాడు. అతని మాటలకు అవహేళనగా నవ్వుతూ ''నీ మాటలవల్ల నీవే విష్ణుభక్తి శూన్యుడవని తెలుస్తూ ఉంది. ధనహీనుడివి, దరిద్రుడివి అయిన నీకు భక్తి ఎలా కలుగుతుంది? అసలు నువ్వు ఎప్పుడైనా విష్ణుప్రీతిగా ఒక యజ్ఞాన్ని చేశావా? కనీసం ఒక దేవాలయాన్ని కట్టించావా? ఏమీ చేయలేని వాడివి.. నీకు భక్తుడివి అనే అహంకారం మాత్రం ఉంది. ఓ సదస్యులారా! సద్బ్రాహ్మణులారా! శ్రద్ధగా వినండి.. నేను విష్ణు సాక్షాత్కారం పొందుతానో, ఈ బ్రాహ్మణుడు పొందుతాడో చూడండి. అంతటితో మా ఇద్దరి భక్తి ఎటువంటిదో మీకే తెలుస్తుంది'' అని ప్రతిజ్ఞా పూర్వకంగా పలికి, చోళుడు స్వగృహానికి వెళ్ళి ''ముద్గలుడు'' అనే మునిని ఆచార్యునిగా వరించి విష్ణు యాగానికి పూనుకున్నాడు. బహుకాల పూర్వం గయ క్షేత్రంలో ఋషి సముదాయాలు చేసిన, అన్నదానాలు, అనేకానేక దక్షిణలతో సామాన్యులకు ఆచరించసాధ్యం కానిది సర్వ సమృద్ధిమంతమైనది అయిన ఆ యజ్ఞాన్ని చేయసాగాడు రాజు

పేదవాడైన విష్ణుదాసుడు ఆ గుడిలోనే విష్ణుదీక్షితుడై హరిప్రీతికై ఆచరించవలసిన మాఘ, కార్తీక వ్రతాచరణలూ, తులసివన సంరక్షణలు, ఏకాదశినాడు ద్వాదశాక్షరీ యుత విష్ణుజపం, షోడశోపచార విధిని నిత్యపూజలను నృత్య గీత వాద్యాది మంగళ ధ్వనులతోనూ తన శక్తిమేరకు భక్తియుక్తులతో ఆచరించసాగాడు. నిత్యం సర్వ వేళల్లోనూ భోజనాది సమయాల్లో సంచారమందు, తుదకు నిద్రలో కూడా హరినామస్మరణ చేస్తూ ప్రత్యేకించి మాఘ, కార్తీక మాసాల్లో విశేష నియమపాలన చేస్తున్నాడు. ఇలా భక్తులైన చోళ, విష్ణుదాసులు ఇద్దరూ కూడా తమ సర్వేంద్రియ వ్యాపారాలను వ్రత నిష్ఠలోనే నిలిపి విష్ణు సాక్షాత్కార ప్రాప్తి కోసం చాలాకాలం తమ వ్రతాలను ఆచరిస్తూనే ఉండిపోయారు.

కాలం గడుస్తూ ఉండగా ఒకనాటి సాయంకాలం విష్ణుదాసుడు వండుకున్న భోజనాన్ని ఎవరో కాజేసి వెళ్ళిపోయారు. దాని గురించి విష్ణుదాసు విచారణ చేయలేదు. కానీ తిరిగి వంట ప్రయత్నాలు చేద్దామంటే సాయంకాల పూజకు సమయం మించిపోతూ ఉండటంవల్ల ఆరోజు భోజనం లేకుండానే విష్ణుపూజలో గడిపేశాడు. మర్నాడు కూడా వంటచేసుకుని శ్రీహరికి నివేదించేలోపలే ఎవరో ఆ వంటకాలను అపహరించుకుపోయారు. విష్ణు పూజకు వేళ మించకూడదని ఆరోజు కూడా ఆ బ్రాహ్మణుడు అభోజనంగానే హరిసేవను కొనసాగించాడు. ఇలా వారం రోజులు గడిచాయి. ప్రతిరోజూ అతని భోజనాన్ని ఎవరో అతి చాకచక్యంగా దొంగిలిస్తున్నారు. అతను పస్తులుంటూ కూడా హరిసేవ చేస్తూనే ఉన్నాడు. వారంరోజుల పాటు అభోజనంగా ఉండటంతో విష్ణుదాసునికి ఆ దొంగను పట్టుకోవాలి అనిపించింది. అందువల్ల ఒకనాడు చాలా పెందలాడే వంటకాలను పూర్వస్థానంలోనే ఉంచి తాను చాటున దాగి కూర్చుని దొంగ కోసం ఎదురుచూడసాగాడు. కాసేపటికి ఒకానొక చండాలుడు అన్నాన్ని దొంగిలించేందుకు వచ్చాడు. వాడి ముఖం దీనంగా ఉంది. ఎముకల గూడులా ఉన్నాడు. అతన్ని చూసి జాలిపడిన బ్రాహ్మణుడు ''ఓ మహాత్మా! కాసేపు ఆగవయ్యా! ఆ అన్నాన్ని అలా ఒట్టిగా తినడం కష్టం. ఈ నేతిని కూడా పట్టుకు వెళ్ళు'' అంటూ నేతిగిన్నెతో అతని వెంటపడ్డాడు.

ఈ విప్రుడు తనను బంధించి రాజభటులకు అప్పగించడానికే అనే భయంతో చండాలుడు పరుగుతీయసాగాడు. విప్రుడేమో ''అయ్యా! నేతితో కలుపుకుని తినవయ్యా'' అంటూ వెంబడిస్తూనే ఉన్నాడు. చివరికి చండాలుడు కిందపడి మూర్ఛపోయాడు.

వెనకే వచ్చిన బ్రాహ్మణుడు ''అయ్యో, మూర్ఛపోయావా?'' అంటూ తనపై వస్త్రపు చెంగుతో చండాలునికి విసరసాగాడు. ఆ సేవవల్ల అతి శీఘ్రంగా కోలుకున్న చండాలుడు చిరునవ్వు నవ్వుతూ లేచాడు. ఇప్పుడు ఇతను విష్ణుదాసుని కళ్ళకు శంఖచక్ర గదాదారి, పీతాంబరుడు, చతుర్భుజుడు అయిన శ్రీమన్నారాయణుని వలె గోచరించడంతో అతను అవాక్కయ్యాడు. ఈ భక్త భగవానుల సంగమ దర్శనార్థం ఇంద్రాదిదేవతలు విమానరూఢులై అక్కడికి వచ్చారు. విష్ణువు మీద, విష్ణుదాసునిమీద కూడా పూలవాన కురిపించారు. అప్సరసలు ఆడారు. గంధర్వులు పాడారు. ఆదినారాయణుడు విష్ణుదాసుని ప్రేమగా కౌగిలించుకున్నాడు. తన సారూప్యాన్ని ప్రసాదించి తనతోబాటే తన విమానం ఎక్కించుకుని వైకుంఠానికి బయల్దేరాడు. యజ్ఞవాటికలో ఉన్న చోళుడు గగనగాములైన బ్రాహ్మణ బ్రహ్మ జనకులిద్దరినీ చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. తక్షణమే తన ఆచార్యుని పిలిచి ''ఓ ముద్గరమునీ! నాతో జగడమాడిన ఆ నిరుపేద విప్రుడు విష్ణురూపాన్ని పొంది వైకుంఠానికి వెళ్తున్నాడు. ఇంత ఐశ్వర్యవంతుని అయ్యుండీ, కఠినమైన యజ్ఞదానాలు చేస్తూ కూడా విష్ణు సాక్షాత్కారం పొందలేక పోయానంటే ఇక వైకుంఠం అసంగతమే కదా! నేను ఎన్ని యజ్ఞాలు చేసినా బ్రాహ్మణులు కోరినంత దక్షిణలను సమర్పించినా కూడా ఆ శ్రీహరికి నామీద లేశమైనా కృప కలిగినట్లు లేదు. దీన్నిబట్టి మహా భక్తియే తప్ప విష్ణు అనుగ్రహానికి మరో మార్గంలేదు. ఈ యజ్ఞయాగాది కర్మకాండలన్నీ అనవసరంగా భావిస్తున్నాను'' - అని చెప్పాడు.

బాల్యం నుంచీ యజ్ఞదీక్షలోనే ఉండటంవల్ల నిస్సంతుడైన ఆ రాజు తన సింహాసనం మీద తన మేనల్లుడికి స్వయంగా పట్టాభిషేకం చేశాడు.

ఆ కారణంచేతనే చోళ దేశాల్లో రాజ్యాధికారాన్ని పొందడంలో రాజుల మేనల్లుళ్ళే కర్తలవుతూ ఉన్నారు. అనంతరం చోళుడు యజ్ఞ హోమగుండం దగ్గరికి చేరి ''ఓ శ్రీహరీ! త్రికరణ శుద్ధిగా నీపట్ల భక్తిని సుస్థిరం చేయి తండ్రీ!'' అని ప్రార్ధించి సమస్త సదస్యులూ చూస్తుండగానే అగ్నిప్రవేశం చేశాడు.

అది చూసి క్రుద్ధుడైన ముద్గలుడు తన శిఖను పెరికేసుకున్నాడు. అది మొదలు ఆ గోత్రమీనాటికీ ''విశిఖ''గానే వర్ధిల్లుతోంది.

హోమగుండంలో ప్రవేశించిన రాజును అందులోని అగ్ని నుంచి ఆవిర్భవించిన శ్రీహరి ఆదుకున్నాడు. చోళుని ఆలింగనం చేసుకుని అతనికి సారూప్యాన్ని అనుగ్రహించి అక్కడి వారందరూ ఆశ్చర్యంగా చూస్తుండగానే తనతో వైకుంఠానికి తీసుకుని వెళ్ళిపోయాడు.

ఓ ధర్మదత్తా! అలనాడే ఈవిధంగా శ్రీహరి అటు విష్ణుదాసుని, ఇటు చోళుని కూడా అనుగ్రహించి సాక్షాత్కారం ఇచ్చి తన వైకుంఠ ద్వారపాలకులుగా చేసుకున్నాడు. కనుక ఓ విప్రుడా! విష్ణు అనుగ్రహానికి రెండు విధాలుగా ఉన్న ఒకే ఒక్క మార్గం భక్తి మాత్రమే. ఆ మార్గాలు రెండూ ఒకటి ఆత్మజ్ఞానం, రెండోది ఆత్మార్పణం'' అని ధర్మదత్తునికి బోధించి విష్ణు పార్షదులు మౌనం వహించారు.

Karthika Puranam Epic 26^th Chapter, Karthika Puranam and Dharmadatta story, Karthika Puran Vaikuntha Dwarapalaka, Karthika Puranam and story of Vishnudas

కార్తీక మహాపురాణం

సంపూర్ణ కార్తీక మహాపురాణం

(నిత్య పారాయణ గ్రంధం)

సూతుడు కార్తీక మహా పురాణాన్ని ఇలా చెప్పాడు.
పూర్వం నైమిశారన్యమునకు సూతమహర్షి రాగా ఆయనను శౌనకాది మునులు సత్కరించి, సంతుషుని చేసి కైవల్యదాయకం అయిన కార్తీకమాశ మహాత్మ్యమును వినిపించి మమ్ములను ధన్యులను చేయమని కోరారు. వారి కోరికను మన్నించిన వ్యాస శిష్యుడైన సూతముని

''శౌనకాదులారా! మా గురువుగారైన భగవాన్ వేదవ్యాస మహర్షులవారు ఈ కార్తీక మహత్యాన్ని ''అష్టాదశ పురాణాలలోని స్కాంద, పద్మ పురాణాలు రెండింటా కూడా వక్కాణించి ఉన్నారు. ఋషిరాజైన శ్రీ వశిషుల వారిచే రాజర్షి అయిన జనకునకు స్కాంద పురాణంలోనూ, హేలావిలాస బాలమణి అయిన సత్యభామకు, లీలామానుష విగ్రహుడైన శ్రీకృష్ణ పరమాత్మచే పద్మ పురాణంలోనూ ఈ కార్తీక మహాత్మ్యమును సవివరంగా ఉన్నది. మన అదృష్టంవల్ల నేతి నుండి కార్తీక మాసం ప్రారంభం. కావున ప్రతిరోజూ నిత్య పారాయణంగా ఈ నెల అంతా కార్తీక పురాణ శ్రవణం చేసుకుందాం. ముందుగా స్కాంద పురాణంలోని వశిష్ట ప్రోక్తమైన కార్తీక మహాత్యాన్ని వినిపిస్తాను వినండి..'' అంటూ చెప్పసాగాడు.

జనకుడు వశిష్టుని కార్తీక వ్రాత ధర్మములు అడుగుట.. పూర్వం ఒకసారి సిద్ధాశ్రమంలో జరుగుతున్నా యోగానికి అవసరమైన ద్రవ్యార్ది అయిన వశిష్ఠ మహర్షి జనకమహారాజు ఇంటికి వెళ్ళాడు. జనకునిచే యుక్త మర్యాదలు అందుకుని తను వచ్చిన విషయాన్ని ప్రస్తావించాడు.

అందుకు జనకుడు ఆనందంగా అంగీకరించి ''హే బ్రహ్మర్షీ! మీకు ఎంత ద్రవ్యం కావాలన్నా నిరభ్యంతరంగా ఇస్తాను. కానీ సర్వ పాపహరమైన ధర్మ సూక్ష్మాన్ని నాకు తెలియజేయండి.. సంవత్సరంలోని సర్వ మాసముల కంటే కూడా కార్తీకమాసం అత్యంత మహిమాన్వితమైనది. ఈ కార్తీక వ్రతాన్ని ఆచరించడం వల్ల సమస్త ధర్మాల కన్నా శ్రేష్ఠతరమైనదని, చెప్తూ ఉంటారు. ఈ నెలకు అంత ప్రాముఖ్యత ఎలా కలిగింది.. ఆ వ్రతం ఉత్క్రుష్ట ధర్మం ఏ విధంగా అయింది'' - అని అడుగగా మునిజన విశిష్టుడైన వశిష్టుడు చిరునవ్వు నవ్వి ఇలా చెప్పారు. జనక మహారాజా! పూర్వజన్మలలో ఎంతో పుణ్యం చేసుకుంటేనే గానీ సత్వశుద్ధి కలగదు. ఆ సత్వశుద్ధి కలిగిన నీలాంటి వారికి మాత్రమే ఇటువంటి పుణ్యప్రదమైంది, విన్నంతమాత్రంచేత అన్ని పాపాలనూ అణచివేసేదీ అయిన కార్తీక మహాత్యాన్ని వినాలనే కోరిక కలుగుతుంది. విశ్వశ్రేయాన్ని దృష్టిలో ఉంచుకుని నువ్వు అడిగిన సంగతులను చెప్తాను, విను..

కార్తీకమాసంలో సూర్యుడు తులా సంక్రమణంలో ఉండగా సహృదయతతో ఆచరించే స్నాన, దాన, జప, పూజాదులు విశేష ఫలితాలు ఇస్తాయని తెలుసుకో.. ఈ కార్తీక వ్రతాన్ని తులా సంక్రమనాడిగా గానీ, శుద్ధ పాడ్యమి నుండి గానీ ప్రారంభించాలి. ముందుగా - ''సర్వపాప హారం పుణ్యం వ్రతం కార్తీక సంభవం నిర్విఘ్నం కురుమే దేవ దామోదర నమోస్తుతే'' ఓ దామోదరా! నా ఈ వ్రతం నిర్విఘ్నంగా పూర్తి చేయుము తండ్రీ'' అని నమచేసిస్కారపూర్వకంగా సంకల్పించుకుని కార్తీక స్నానం ఆచరించాలి.

కార్తీకమండలి సూర్యోదయ వేళ కావేరీనదిలో స్నానం చేసినవారి పుణ్యం చెప్పనలవి కాదు. సూర్యుడు తులారాశిలో ప్రవేశించగానే, గంగానది ద్రవరూపం ధరించి సమస్త నదీజలాలకు చేరుతుంది. వాపీకూప తటాకాది సమస్త సజ్జలాశాయాల్లో కూడా విష్ణువు వ్యాపించి వుంటాడు. బ్రాహ్మణుడైన వాడు కార్తీకమాసంలో నదికి వెళ్ళి హరి ధ్యానయుతుడై కాళ్ళూచేతులూ కడుక్కుని ఆచమనం చేసి శుద్ధాత్ముడై మంత్రయుక్తంగా భైరవాజ్ఞను తీసుకుని మొలలోతు నీటిలో నిలబడి స్నానం చేయాలి. తర్వాత దేవతలకు, ఋషులకు, పితరులకు తర్పణాలు వదలాలి.

అనంతరం అఘమర్షణ మంత్రజపంతో బొటనవేలితో నీటిని చెలికి మూడు దోసిళ్ళ నీళ్ళను గట్టుమీదికి జల్లి తీరం చేరాలి. చేరగానే కట్టుబత్తలను పిండాలి. దీన్నే యక్షతర్పణం అంటారు. అనంతరం ఒళ్ళు తుడుచుకుని తెల్లటి పొడి మది వస్త్రాలను ధరించి హరిస్మరణ చేయాలి. గోపీచందనంతో 12 ఊర్ధ్వ పున్ద్రాలను ధరించి, సంధ్యావందనం, గాయత్రీ జపాలను ఆచరించాలి.

తర్వాత ఔపోసన చేసి బ్రహ్మయజ్ఞమాచరించి తోటలోంచి తెచ్చిన మంచి తాజా పుష్పాలను, శంఖ చక్రదారి అయిన విష్ణువును సాలగ్రామంలో ఉంచి భక్తితో షోడశోపచారాలతో పూజించాలి. అటు పిమ్మట కార్తీక పురాణం చదివి గానీ విని గానీ స్వగృహం చేరి దేవతార్చన చేసి భోజనం చేయాలి. ఆపైన ఆచమించి పునః పురాణ కాలక్షేపం చేయాలి.

సాయంకాలం కాగానే ఇతర పనులన్నిటినీ విరమించుకుని శివాలయంలో కానీ, విష్ణు ఆలయంలో కానీ యథాశక్తి దీపాలను వెలిగించి, దేవుని ఆరాధించి భక్ష్య భోజ్యాదులు నివేదించి శుద్ధ వాక్కులతో హరిణి స్తుతించి నమస్కరించుకోవాలి.

కార్తీకమాసం అంతా ఇలాగే వ్రతాన్ని చేసినవారు పునరావృత రహితమైన వైకుంఠాన్ని పొందుతున్నారు. ప్రస్తుత పూర్వ జన్మార్జితమైన పాపాలన్నీ కూడా కార్తీక వ్రతం వలన హరించుకుపోతాయి. వర్ణాశ్రమ లింగావయో బేధరహితంగా ఈ వ్రతాన్ని ఎవరు ఆచరించినా సరే, వాళ్ళు మొక్షార్హులు కావడం నిస్సంశయం.

జనకరాజా! తనకు తానుగా ఈ వ్రతాన్ని ఆచరించలేకపోయినా, ఇతరులు చేస్తుండగా చూసి, అసూయారహితుడై ఆనందించేవారికి ఆరోజు చేసిన పాపాలన్నీ విశ్నుక్రుపాగ్నిలో ఆహుతైపోతాయి.

కార్తీక సోమవార వ్రతం

వశిష్ఠ ఉవాచ 

హే జనకమహారాజా! వినినంత మాత్రంచేతనే మనోవాక్కాయకర్మల ద్వారా చేసిన సర్వ పాపాలనూ హరింపచేసే కార్తీక మహత్యాన్ని శ్రద్ధగా విను.. ఈ కార్తీకమాసంలో శివునికి ఇష్టమైన కార్తీక సోమవార వ్రతం ఆచరించేవారు తప్పనిసరిగా కైలాసాన్ని చేరుకుంటారు. కార్తీకంలో వచ్చే ఏ సోమవారం రోజయినా సరే స్నాన, జపాడులను ఆచరించినవారు వెయ్యి అశ్వమేధ యాగాల ఫలాన్ని పొందుతారు. ఈ సోమవారా వ్రాత విధి 6 రకాలుగా ఉంది.

1.ఉపవాసం

2. ఏకభక్తం

3. నక్తం

4.అయాచితం

5.స్నానం

6. తిలాపాపం

1. ఉపవాసం

చేయగలిగిన వారు కార్తీక సోమవారం నాడు పగలంతా అభోజనంగా ఉంది, సాయకాలం శివాభిషేకం చేసి, నక్షత్ర దర్శనానంతరం తులసితీర్థం మాత్రమే సేవించాలి.

2. ఏకభక్తం

సాధ్యం కానివాళ్ళు ఉదయం స్నానజపాదులు యథావిధిగా ముగించి, మధ్యాహ్నం భోజనం చేసి రాత్రి భోజనానికి బదులు శైవ తీర్ధమో తులసి తీర్ధమో తీసుకోవాలి.

3. నక్తం

పగలంతా ఉపవాసం ఉంది, రాత్రి నక్షత్ర దర్శనం తర్వాత భోజనం కానీ ఉపాహారం కానీ తీసుకోవాలి.

4. అయాచితం

భోజనానికి తాము ప్రయత్నించకుండా ఎవరైనా వారికి వారుగా పిలిచి భోజనం పెడితే మాత్రమే భోజనం చేయాలి. దీన్నే అయాచితం అంటారు.

5. స్నానం

పైన సూచించిన వాటికి వేటికీ శక్తి లేనివారు సమంత్రక స్నానజపాదులు చేసినట్లయితే సరిపోతుంది.

6. తిలాపాపం

మంత్ర జప విధులు కూడా తెలియని వాళ్ళు కార్తీక సోమవారం నాడు నువ్వులను దానం చేసినా సరిపోతుంది.

పై ఆరు పద్ధతుల్లో దేవిని ఆచరించినా కార్తీక సోమవార వ్రతం చేసినట్లే అవుతుంది. కానీ, తెలిసి ఉండి కూడా ఏ ఒక్క పద్ధతినీ ఆచరించని వాళ్ళు ఎనిమిది యుగాల పాటు కుమ్బీపాక రౌరవాది నరకాలని పొందుతారని ఆర్షవాక్యం. ఈ వ్రతాన్ని ఆచరించడం వలన అనాధలు, స్త్రీలు కూడా విష్ణు సాయుజ్యమును పొందుతారు. కార్తీకమాసంలో వచ్చే ప్రతి సోమవారం నాడూ కూడా పగలు ఉపవసించి, రాత్రి నక్షత్ర దర్శనానంతరం మాత్రమే భోజనం చేస్తూ ఆ రోజంతా భాగవద్ధ్యానంలో గడిపేవాళ్ళు తప్పనిసరిగా శివసాయుజ్యాన్ని పొందుతారు.

సోమవార వ్రతాన్ని చేసేవారు నమక చమక శివాభిషేకం చేయడం ప్రధానం అని తెలుసుకోవాలి. ఈ సోమవార వ్రత ఫలాన్ని వివరించే ఒక ఇతిహాసాన్ని చెప్తాను, వినండి.

నిష్టురి కథ

పూర్వం ఒకానొక బ్రాహ్మణునికి ''నిష్టురి'' అనే కూతురు ఉండేది. ఆమె అందంగా, ఆరోగ్యంగా, విలాసంగా ఉండేది. అయితే సద్గుణాలు మాత్రం లేవు. అనేక దుష్ట గుణాలతో గయ్యాళిగా, కాముకురాలిగా ఉండే ఈ నిష్టురిని ఆమె చెడ్డ గుణాలకారణంగా ''కర్కశ'' అని పిలిచేవారు.

నిష్టురి తండ్రి తన బాధ్యత ప్రకారం కర్కాషను సౌరాష్ట్ర బ్రాహ్మణుడైణ మిత్రశర్మ అనే వ్యక్తితో పెళ్ళి జరిపించి, చేతులు దులుపుకున్నాడు. మిత్రశర్మ చదువు, సదాచారాలు ఉన్నవాడు. సద్గుణాలు ఉన్నాయి. సరసమూ తెలిసినవాడు. అన్నీ తెలిసినవాడు కావడాన కర్కశ ఆడింది ఆటగా, పాడింది పాటగా కొనసాగింది. పైగా ఆమె ప్రతిరోజూ తన భర్తను తిడుతూ, కొడుతూ ఉండేది. అయినప్పటికీ భార్యపై మనసు చంపుకోలేకపోయాడు. పైగా పరువు పోతుందని ఆలోచించాడు. కర్కశ పెట్టే బాధలన్నీ భరించాడే తప్ప, ఆమెను ఎన్నడూ శిక్షించలేదు. ఆమె ఆఖరికి పర పురుషులతో సంబంధం పెత్తుకుని౮ భర్తను, అతని తల్లితండ్రులను హింస పెట్టేది.

ఒకరోజు ఆమెతో నేస్తం చేసిన ఒక దుర్మార్గుడు ''నీ భర్త కారణంగా మనం తరచూ కలుసుకోలేకపోతున్నాం'' అంటూ రెచ్చగొట్టగా ఆ రాత్రి కర్కశ భర్త నిద్రిస్తుండగా బండరాతితో తల పగలగొట్టి చంపింది. శవాన్ని తానే మోసుకుని వెళ్ళి ఒక పాడుబడ్డ బావిలో వేసింది. ఇదంతా గమనించినప్పటికీ కూడా ఆమె దుర్గుణాలు, దుష్ట స్నేహాలు ఎక్కువ కనుక అత్తమామలు ఆమెను ఏమీ అనకుండా, తామే ఇల్లు వదిలి వెళ్ళిపోయారు.

అంతటితో కర్కశ మరీ రెచ్చిపోయింది. కామంతో కన్నుమిన్ను కానక ఎందరో పురుషులతో సంబంధం పెట్టుకుంది. పైగా దాన్నో వ్యాపారం కింద చేయసాగింది. చివరికి ఆమె జబ్బులపాలయింది. పూవు లాంటి శరీరం పుళ్ళతో జుగుప్సాకరంగా తయారైంది. విటులు అసహ్యంతో రావడం తగ్గించారు. సంపాదన పోయింది. అప్పటిదాకా భయపడినవారంతా ఆమెను అసహ్యించుకోసాగారు. ఆ హీనురాలికి జబ్బులే తప్ప బిడ్డలు పుట్టలేదు. చివరికి తినడానికి తిండి లేక, ఉండటానికి ఇల్లు లేక, ఒంటినిండా రోగాలతో వీధిలో దిక్కులేని చావు తెచ్చుకుంది. యమదూతలు ఆమెను నరకానికి తీసికెళ్ళి శిక్షించారు.

భర్తను హింసించిన కర్కశకు భయానక నరకం

భర్తను విస్మరించి, పర పురుషులను చేరిన కర్కశ పాపాలకు ఆమెను మండుతున్న ఇనుప స్తంభాన్ని కౌగిలించుకోవాలి. ముళ్ళ గదలతో తల పగిలేట్లు కొట్టారు. రాతిమీద వేసి చితక్కొట్టారు. సీసం చెవుల్లో వేశారు. కుంభీపాక నరకానికి పంపారు. ఆమె చేసినా పాపాలకు గానూ ముందు పది తరాలు, వెనుక పది తరాలు, ఆమెతో కలిసి 21 తరాలవాళ్ళను కుంభీపాక నరకానికి పంపారు. ఆ తర్వాత ఆమె 15 సార్లు కుక్కగా జన్మించింది. 15వ సారి కళింగ దేశంలో కుక్కగా పుట్టి ఒకానొక బ్రాహ్మణ గృహంలో ఉంటూ ఉండేది.

సోమవార వ్రత ఫలంవల్ల కుక్క కైలాసం చేరుత

ఇలా ఉండగా ఒక కార్తీక సోమవారం నాడు ఆ బ్రాహ్మణుదు పగలు ఉపవాసం ఉండి, శివాభిభిషేకం మొదలైనవి చేసి, నక్షత్ర దర్శనానంతరం నకట స్వీకారానికి సిద్ధపడి, ఇంటి బయట బలిని విడిచిపెట్టాడు. ఆరోజంతా ఆహారం దొరకక పస్తు ఉన్న కుక్క ప్రదోష దినాన ఆ బలి అన్నాన్ని భుజించింది. బలి భోజనం వల్ల డానికి పూర్వ స్మృతి కలిగి ''ఓ విప్రుడా! నన్ను రక్షించు'' అంటూ మూలిగింది. ఆ కుక్క మూలుగులు విన్న విప్రుడు కుక్క మాట్లాడటాన్ని చూసి విస్తుపోతూనే ''ఏం తప్పు చేశావు.. నిన్ను నేను ఎలా రక్షించగలను?!'' అనడిగాడు.

అప్పుడు కుక్క ''ఓ బ్రాహ్మణుడా! పూర్వజన్మలో నేనొక విప్ర వనితను. కామంతో ఒళ్ళు తెలీక జారత్వానికి ఒడికట్టాను. పతితను, భ్రష్టను అయి, భర్తను కూడా చంపాను. ఆ పాపాలవల్ల నరకానికి వెళ్ళాను...'' అంటూ మొదలుపెట్టి అంతా వివరంగా చెప్పింది. చివరికి నాకు ఇలా పూర్వ జన్మలు ఎందుకు గుర్తొచ్చాయో మాత్రం బోధపడటంలేదు.. దయచేసి చెప్పు..'' అంది.

బ్రాహ్మణుడు జ్ఞాన చక్షువుతో తెలుసుకుని ''శునకమా! ఈ కార్తీక సోమవారం నాడు ప్రదోష వేళ వరకూ పస్తు ఉండి నేను విడిచిన బలి భక్షణం చేశావు కదా. అందువల్ల పూర్వజన్మ జ్ఞానం కలిగింది..'' అన్నాడు.

దానికి కుక్క ''కరుణామయుడివైన ఓ బ్రాహ్మణా! నాకు మోక్షం ఎలా సిద్ధిస్తుందో చెప్పు'' అని అడిగింది.

దయాళుడైన భూసురుడు తాను చేసిన అనేకానేక కార్తీక సోమవార వ్రతాలలో ఒక సోమవార వ్రత ఫలాన్ని ఆ కుక్కకు ధారపోయగా ఆ క్షణమే కుక్క తన శునక దేహాన్ని వదిలి దివ్య స్త్రీ సరీరిని అయి, ప్రకాశ మానహార వస్త్ర్ర విభూషిత అయి, పితృ దేవతా సమంవితయై కైలాసం చేరింది. కనుకనే ఓ జనక మహారాజా! నిస్సంశయంగా కార్తీక సోమవార వ్రతాన్ని ఆచరించు'' అంటూ చెప్పాడు వశిష్టుడు.

Kartika Puranam, Kartika Maha Puranam, Kartika Puranam brings Punya, Kartika Puranam Hindu Tradition, Kartika Puranam Hindu Culture

సంపూర్ణ కార్తీక మహా పురాణం

రెండవ రోజు

Kartika Maha Puranam-2

బ్రహ్మర్షి అయిన శ్రీ వశిష్ట మహర్షి రాజర్షి అయిన జనకునికి ఇంకా ఇలా చెప్పసాగాడు. ''రాజా! ఈ కార్తీకమాసంలో స్నాన దాన జపాల్లో దేనినైనా, కొద్దిపాటిగా ఆచరించినా సరే.. అది అక్షయమైన ఫలాన్ని ఇస్తుంది. ఎవరైతే, సుఖలాలసులై శరీర కష్టానికి భయపడి కార్తీక వ్రతాన్ని ఆచరిన్చారో అలాంటివాళ్ళు వంద జన్మలు కుక్కలుగా పుడతారు.

పౌర్ణమ్యాం కార్తీకమాశ స్నానాందీస్తు నాచారాన్|

కోటి జన్మసు చండాలయోనౌ సంజాయతే నృప||

క్రమాద్యోనౌ సముత్పన్నో భవతి బ్రహ్మరాక్షసః|

అత్రై వోదాహరంతీ మ మితిహాసం పురాతనం||

భావం:

కార్తీక పౌర్ణమినాడు, స్నాన దాన జపోపవాసాల్లో ఏ ఒక్కటీ కూడా ఆచరించనివాళ్ళు కోటి పర్యాయాలు చండాల జన్మలు ఎత్తి, చివరికి బ్రహ్మరాక్షసులుగా పరిణమిస్తారు. ఇందుకు ఉదాహరణగా ఒక గాథను చెప్తాను వినండి..

తత్వనిష్ఠోపాఖ్యానం

పూర్వం ఆంధ్రదేశంలో తత్వనిష్ఠుడనే బ్రాహ్మణుడు ఉండేవాడు. సకల శాస్త్ర పారంగతుడు, అసత్యాలను పలకనివాడు, భూతదయ గల దయాళువూ, తీర్థాటనప్రియుడు అయిన ఆ విప్రుడు ఒకసారి తీర్ధయాత్ర గురించి ప్రయాణిస్తూ దారిలో గోదావరీ తీరాన ఉన్న ఒకానొక ఎత్తయిన మర్రిచెట్టు మీద కారునలుపు శరీర ఛాయ గలవారు, ఎండిన డొక్కలు, ఎర్రని కళ్ళు, పెరిగిన గడ్డాలతో జుట్టు ఇనుప తీగల్లా పైకి పొడుచుకు నిటారుగా నిలబడిఉన్న తల వెంట్రుకలతో వికృత వదనాలతో కత్తులు, కపాలాలూ ధరించి సర్వజీవ భయంకరులుగా ఉన్న ముగ్గురు బ్రహ్మరాక్షసులను చూశాడు.

ఆ రాక్షసులవల్ల భయంచేత మర్రిచెట్టు నాలుగువైపులా కూడా పన్నెండు మైళ్ళదూరంలో ఎక్కడా ప్రాణి సంచారం అనేది ఉండేది కాదు. అటువంటి భయకర స్వరూపులైన ఆ రాక్షసులను అల్లంత దూరం నుండి చూసిన తత్వనిష్ఠుడు అదిరిపడ్డాడు. దాంతోబాటే ఆ రాక్షసులు కూడా తనను చూడటంతో మరింత భయపడి శోకాకుల చిత్తంతో శ్రీహరిని స్మరించసాగాడు.

 తత్వనిష్ఠుడి శరణాగతి

 త్రాహి దేవేశ లోకేష త్రాహి నారాయణావ్యయ సమస్త భయవిధ్వంసిన్|

త్రాహిమాం శరణాగతం వ్యాసం పశ్యామి దేవేశ! త్వట్టోహం జగదీశ్వర||

అంటే - ''దేవతలకూ, లోకాలకూ కూడా యజమానివి అయినవాడా! నారాయణా! అవ్యయా! నన్ను కాపాడు. అన్నిరకాల భయాలనూ అంతం చేసేవాడా! నిన్నే శరణు కోరుతున్న నన్ను రక్షించు. ఓ జగదీశ్వరా! నువ్వు తప్ప ఇంకొక దిక్కు ఎరుగని వాడను. నన్ను అన్నివిధాలా కాపాడు'' అని ఎలుగెత్తి స్మరిస్తూ రాక్షస భయంతో అక్కడినుంచి పారిపోసాగాడు. అతన్ని పట్టుకుని చంపాలనే ఆలోచనతో ఆ రాక్షసత్రయం అతని వెనుకే పరిగెత్తసాగింది. రాక్షసులు దగ్గరౌతున్న కొద్దీ సాత్వికమైన విప్ర తేజస్సు ద్యోతకం అవడంవల్ల తెరిపి లేకుండా అతను హరినామాన్ని స్మరించడంవల్ల వెంటనే వారికి జ్ఞానోదయం అయింది. అదే తడవుగా బ్రాహ్మణునికి ఎదురుగా వెళ్ళి దండప్రణామం చేసి, అతనికి తాము ఎలాంటి కీడు తలపెట్టామని నమ్మబలికి ''ఓ బ్రాహ్మణుడా! నీ దర్శనంతో మా పాపాలు నసిమ్చిపోయాయి'' అని మళ్ళీ నమస్కరించారు.

వారి నమ్రతకు కుదుటపడిణ హృదయంతో తత్వనిష్ఠుడు ''మీరెవరు? చేయరాని పనులు ఏం చేసి ఇలా అయ్యారు? మీ మాటలు వింటే బుద్దిమంతుల్లా ఉన్నారు. మరి ఈ వికృత రూపాలేమిటి? నాకు వివరంగా చెప్పండి.. మీ భయాలు, బాధలు తొలిగే దారి చెప్తాను'' అన్నాడు.

ద్రావిదుని కథ

పారుని పలుకులపై, ఆ రాక్షసుల్లో ఒకడు తన కథను ఇలా వినిపించాడు.

''విప్రోత్తమా! నేను ద్రావిడిని. ద్రవిడ దేశంలోని మంధర అనే గ్రామాదికారిని. కావడానికి బ్రాహ్మణుడినే అయినా గుణానికి కుటిలుడిని, వంచించే చమత్కారిగా ఉండేవాణ్ణి. ణా కుటుంబ శ్రేయస్సుకై అనేకమంది విప్రుల విత్తాన్ని హరించాను. బంధువులకు గానీ, బ్రాహ్మణులకు గానీ ఏనాడూ పట్టెడు అన్నం పెట్టలేదు. నయ వంచానలతో బ్రాహ్మణ ధనాన్ని అపహరించడంవల్ల ణా కుటుంబం నాతొ సహా ఏడు తరాలవాళ్ళు అథోగతి పాలయ్యారు.

మరణానంతరం దుస్సహమైన నరకయాతనలు అనుభవించి చివరికి ఇలా బ్రహ్మరాక్షసుడినయ్యాను. కృపాయత్త చిత్తుడవై నాకు ముక్తినిచ్చే యుక్తిని చెప్పు'' అన్నాడు. 

ఆంధ్రదేశీయుని గాథ

రెండవ రాక్షుసుడు ఇలా విన్నవించుకున్నాడు.

''ఓ బ్రాహ్మణోత్తమా! నేను ఆంధ్రుడిని. నిత్యం ణా తల్లిదండ్రులతో కలహిస్తూ వారిని దూషిస్తూ ఉండేవాడిని. నేను ణా భార్యాపిల్లలతో మృష్టాన్నాన్ని తింటూ తల్లిదండ్రులకు మాత్రం చద్ది అన్నం పెట్టేవాడిని. బాంధవ బ్రాహ్మణకోటికి ఎన్నడూ ఒక పూటయినా భోజనం పెట్టక విపరీతంగా ధనార్జన చేసి గర్వంగా ఉండేవాడిని. చనిపోయిన తర్వాత నరకం చేరి ఘోరాతిఘోరమైన భాధలు అనుభవించి చివరికి ఇలా పరిణమించాను. ఆ ద్రావిడునికి మల్లేనే నాక్కూడా ముక్తి కలిగే మార్గం బోధించు''

పూజారి కథ

మూడవ రాక్షసుడు ముందుకు వచ్చి ''ఓ సదాచార సంపన్నుడా! నేను ఆంధ్రదెస బ్రాహ్మణుడిని. విష్ణు ఆలయంలో పూజారిగా ఉండేవాడిని. కాముకుడను, అహంభావిని అయి పరుషంగా మాట్లాడేవాడిని. భక్తులు స్వామివారికి అర్పించే కైంకర్యాలను వేశ్యలకు ఇచ్చి, విష్ణు సేవలను సక్రమమంగా చేయక గర్వంతో తిరిగేవాడిని. చివరికి గుడి దీపాల్లో నూనెను కూడా దొంగిలించి, వేశ్యలకు ధారపోసి వారితో సుఖంగా గడిపేవాణ్ణి. పాపపుణ్య విచక్షణ తెలిసేది కాదు. నా దోషాలకు ప్రతిఫలంగా నరకాన్ని చవిచూసి అనంతరం ఈ భూమిపై నానావిధ హీన జన్మలూ ఎత్తి చివరికి బ్రహ్మరాక్షసుని అయ్యాను. ఓ విప్రుడా! నన్ను మన్నించి మళ్ళీ జన్మించే అవసరం లేకుండా మోక్షాన్ని పొందే మార్గాన్ని చెప్పు'' అని ప్రార్ధించాడు.

 బ్రహ్మరాక్షసులు ఉత్తమ గతి పొందుట

తమ పూర్వ భవకృత అపరాధానికి ఎంతో పశ్చాత్తాపం చెందుతున్న రాక్షసులను చూసి విప్రుడు ''భయపడకండి. నాతొ కలిసి కార్తీక స్నానానికి రండి. మీ సమస్త దోషాలూ నశించిపోతాయి'' అని చెప్పి వారిని తన వెంట తీసికెళ్ళాడు.

అందరూ కలిసి కావేరీనది చేరారు. అక్కడ తత్వనిష్ఠుడు బ్రహ్మరాక్షసుల నిమిత్తం సంకల్పం చేసి తాను స్వయంగా మున్ డు స్నానం చేసి పిమ్మట రాక్షసుల చేత కూడా స్నానం చేయించాడు. తర్వాత

అముకానాం బ్రహ్మరాక్షసత్వ నివారణార్ధం |

అస్యాం కావేర్యాం ప్రాతః స్నానమహం కరిష్యే | |

అనే సంకల్పంతో అతడు విధివిధానంగా స్నానం చేసి, తత్ఫలాన్ని బ్రహ్మరాక్షసులకు ధారపోయగా వారు విగత దోషులూ, దివ్యరూపులూ అయి, తక్షణమే వైకుంఠానికి ప్రయాణమయ్యారు.

విదేహరాజా! అజ్ఞానం వల్ల కానీ, మోహ, ప్రలోభాల వల్ల కానీ ఏ కారణం చేతనైనా కానీ కార్తీకమాస సూర్యోదయ వేళ కావేరీనదిలో స్నానం ఆచరించి విష్ణువును పూజించిన వారికి నిస్సందేహంగా పదివేల యజ్ఞాలు చేసిన ఫలం కలుగుతుంది. అందువల్ల ఏదో ఒక ఉపాయం చేసి కార్తీకంలో కావేరీ స్నానం తప్పకుండా చేయాలి. కావేరిలో వీలు కాకపోతే గోదావరిలో లేదా మరెక్కడైనా సరే ప్రాతఃకాల స్నానం చేయాలి. అలా ఎవరైతే కార్తీక దామోదర ప్రీతిగా ప్రాతః స్నానం చేయరో వాళ్ళు పది జన్మలు చండాలపు జన్మలు ఎత్తి అనంతరం ఊరపందులుగా జన్మిస్తారు.

కనుక ఎటువంటి మీమాంసలూ లేకుండా స్త్రీలు గానీ, పురుషులు గానీ కార్తీకమాసంలో తప్పక ప్రాతఃస్నానం చేయాలి.

అప్పుడు జనకుడు ''హే బ్రహ్మర్షీ! నువ్వు ఇంతవరకూ కార్తీక మహత్యాన్ని అసాధారణ ధోరణిలో చెప్పావు. అయితే ఏ సంకల్పంతో ఈ వ్రతం ఆచరిన్చాలో, ఏయే దానాలు చేయాలో కూడా తెలియజేయి'' అనడిగాడు.

వశిష్ట ఉవాచ

అన్ని పాపాలనూ హరించేది, పుణ్యాలను అగణ్యాలుగా మార్చేది అయిన ఈ కార్తీక వ్రతానికి ఫలానా సంకల్పం అనేది హాస్యాస్పదం అయిన విషయం. కార్తీక వ్రతం ఆచరించడం వల్ల నశించనంతటి పాపం అనేది ఇంకా ఈ ప్రపంచంలో పుట్టనే లేదు. అంత మహత్తరమైన ఈ వ్రత ధర్మాలను, తత్ఫలితాలను చెప్తాను విను.

 కార్తీకమాస సాయంకాలం శివాలయంలో దీపారాధన చేయడం వలన అనంతమైన ఫలము లభిస్తుంది. శివాలయ గోపురద్వారా, శిఖరాలయందు గానీ శివలింగ సన్నిధిలో గానీ దీపారాధన చేయడం వల్ల అన్ని పాపాలూ అంతరించిపోతాయి. ఎవరయితే కార్తీకంలో శివాలయంలో ఆవు నేతి, తో కా, నీ విప్ప నారింజ నూనెలతో గానీ దీప సమర్పణ చేస్తారో వాళ్ళు ధర్మవేత్తలౌటారు. ఆఖరికి ఆముదపు దీపాన్ని అయినా సమర్పించినవాళ్ళు అత్యంత పుణ్యవంతులౌతారు. కాంక్షతో గానీ కనీసం నలుగురి నడుమా బడాయి కోసం గానీ దీపాన్నిచ్చే వాళ్ళు కూడా శివప్రియులౌటారు. ఇందుకు ఉదాహరణగా ఒక చిన్న కథ చెప్తాను విను.

దీపారాధన మహిమ

పూర్వం పాంచాలదేశాన్ని పరిపాలించే మహారాజు కుబేరుని మించిన సంపదలు ఉన్నప్పటికీ, కుమారులు లేని కారణంగా కుంగిపోయి, కురంగపాణికై తపస్సు చేశాడు. మధ్యకాలంలో అటుగా వచ్చిన పిప్పలుడు అనే ముని అతని తపస్సుకు కారణం అడిగి తెలుసుకుని ''ఓ రాజా! ఈ మాత్రం కోరికకు తపస్సుతో పనిలేదు. కార్తీకమాసంలో శివప్రీతిగా వ్రతం ఆచరించి, బ్రాహ్మణులను దీప దాన దక్షిణలతో సంతోషపెట్టు. అలా చేస్తే నీకు తప్పక సంతానం కలుగుతుంది'' అని చెప్పాడు. ఋషి వాక్యం శిరోధార్యంగా భావించి ఆ పాన్చాలుడు తన పట్టణం చేరి కార్తీక వ్రతం ఆచరించి, శివప్రీతికై బ్రాహ్మణులకు దీప దానములు చేశాడు. తత్ఫలితంగా మహారాణి నెల తప్పి, యుక్తకాలంలో మగ శిశువును ప్రసవించింది. రాజా దంపతులు ఆ శిశువుకు ''శత్రుజిత్తు'' అని పేరు పెట్టారు.

శత్రుజిత్తు చరిత్ర

శత్రుజిత్తు దినదిన ప్రవర్ధమానంగా పెరిగి, యువకుడై, వీరుడై వేశ్యాంగనా లోలుడై ఇంకా తృప్తి చెందక పర స్త్రీ అనురక్తితో యుక్తాయుక్త విచక్షణ లేక విచ్చలవిడిగా ప్రవర్తించసాగాడు. హితవు చెప్పేవారిని చంపుతానని బెదిరిస్తూ పరమ హీనంగా జీవిస్తున్నాడు. ఇలా ఉండగా ఒక మహా సౌందర్యరాశి అయిన విప్రుని భార్యను చూసి మోహితుడయ్యాడు. ఆమె కూడా ఈ యువరాజు పట్ల మోజుపడింది.

భర్త నిద్రించగానే ఆమె రాజు రమ్మన్న సంకేత స్థలానికి వచ్చేది. ఇద్దరూ ఆనందించేవారు. ఒకరోజు భర్తకు విషయం తెలిసిపోయింది. కానీ, ఆ విప్రుడు పైకి ఏమీ తెలీనట్లు ఉన్నాడు. ఇద్దరూ కలిసుండగా చూసి చంపాలి అనుకుని కత్తి చేతబట్టి తిరుగుతున్నాడు. వారికి ఈ సంగతి తెలీదు. ఒక కార్తీక పౌర్ణమినాడు సోమవారం కలిసివచ్చింది. ఆవేళ కాముకులిద్దరూ సురత క్రీడలకై పాడుపడ్డ శివాలయాన్ని సంకేత స్థలంగా ఎంచుకున్నారు. అపరాత్రి వేళ ఇద్దరూ అక్కడ కలుసుకున్నారు. ఆలయంలో చీకటిని పోగొట్టేందుకు విప్ర స్త్రీ తన చీర కొంగును చింపి, ఒత్తిని చేసింది. రాజు ఆముదం తెచ్చి అక్కడున్న ఖాళీ ప్రమిదలో పోశాడు. మొత్తానికి దీపం వెలిగించారు. ఇక ఇద్దరూ ఏకమయ్యారు.

విప్రుడు అక్కడికొచ్చి, వారిద్దర్నీ చంపేసి, తాను కూడా కత్తితో పొడుచుకుని చనిపోయాడు. అటు యమదూతలు, ఇటు శివ దూతలూ కూడా వచ్చారు. శివదూతలు విప్ర స్త్రీని, రాజును కైలాసానికి తీసికెళ్ళారు. యమదూతలు విప్రుని నరకానికి లాక్కేళుతుంటే అతను ఆక్రందన చేస్తూ ''పాపం చేసినవారికి కైలాసం, నాకేమో నరకమా?'' అన్నాడు. అందుకు యమదూతలు ''వీరెంత పాపాత్ములైనా ఈరోజు కార్తీక పౌర్ణమి. పైగా సోమవారం. ఏ కారణం అయితేనేం దీపం వెలిగించారు. అందునా ఆలయంలో వెలిగించారు. కనుక పుణ్యాత్ములయ్యారు. అలాంటివారిని చంపి నువ్వు పాపాత్ముడివి అయ్యావు. అందుకే వారికి కైలాసం, నీకు నరకం'' అన్నారు.

బ్రాహ్మణుడికీ, శివదూతలకు జరిగిన సంభాషణ విన్న శత్రుజిత్తు తాను కలుగజేసుకుని ''అయ్యా, దోషం చేసింది మేము. మాకు కైవల్యం ఇచ్చి, ఈ పుణ్యదినాన మమ్మల్ని చంపి, మాకు స్వర్గప్రాప్తి కలగాజేస్తున్న అతన్ని నరకానికి పంపడం భావ్యం కాదు.

కార్తీకమాసం గొప్పది అయితే, సోమవారం ఇంకా పుణ్యమైంది అయితే, దీపారాధన మరీ పుణ్యప్రదమైంది అయితే మాతోబాటే కలిసి మరణించిన ఆ బ్రాహ్మణునికి కూడా కైలాసం ఇవ్వక తప్పదు'' అని వాదించాడు. ఫలితంగా శత్రుజిత్తు తానూ, తన ప్రేయసి చేసిన ఒత్తులు, ఆముదం పుణ్యం తాము ఉంచుకుని, దీపం వెలిగించిన పుణ్యాన్ని విప్రునికి ధారపోయగా అతన్ని కూడా దూతలు కైలాసానికి తీసికెళ్ళారు.

కనుక, ఓ మిధిల నగరాధీశ్వరా! కార్తీకమాసంలో తప్పనిసరిగా శివాలయంలో గానీ, విష్ణుఆలయంలో గానీ దీపారాధన చేసి తీరాలి. నెల పొడుగునా చేసిన వాళ్ళు జ్ఞానులై, తద్వారా మోక్షాన్ని పొందగల్గుటారు. అందునా శివాలయంలో చేసిన దీపారాధన నిరంతర మోక్షప్రదాయినిగా గుర్తించు. నా మాట విని కార్తీకమాసం నెల పొడుగునా నువ్వు శివాలయంలో దీపారాధన చెయ్యి''

Kartika Masa Vratam, Kartika Maha Puranam Parayanam, Kartika Somavaram vratam, Kartika Puranam deepam, Kartika Purana in Shivalayam

కార్తీక మహా పురాణం

మూడవరోజు '

'ఓ శివధనుస్సంపన్నా! జనకరాజా! శ్రద్ధగా విను. మనం చేసిన పాపాలన్నిటినీ నశింపచేయగల శక్తి ఒక్క కార్తీకమాస వ్రతానికి మాత్రమే ఉండి. కార్తీకమాసంలో విష్ణు సన్నిధిని ఎవరయితే భగవద్గీతగా పారాయణ చేస్తారో, వారి పాపాలన్నీ పాము కుబుసంలాగా తొలగిపోతాయి. వైకుంఠానికి క్షేత్ర పాలకులౌటారు. ఎవరయితే కార్తీకమాసంలో తులసీదళాలతో గానీ తెలుపు లేదా నలుపు గన్నేరు పూలతో గానీ విష్ణు పూజను చేస్తారో వాళ్ళు వైకుంఠానికి చేరి విష్ణు సమభోగాలు అనుభవిస్తారు. ఈ కార్తీకమాసంలో హరిహరులెవరి సన్నిధినైనా సరే ఏ పూరాణాన్ని అయినా సరే ప్రవచించేవారు సర్వ కర్మ బంధ విముక్తులౌతారు.

కార్తీక వనభోజనాలు 

యః కార్తీకే సైట్ వనభోజన మాచరేత్ | 

నయాతి వైష్ణవం ధామ సర్వ పాపైః ప్రముచ్యతే|| 

కార్తీకమాస శుక్లపక్షంలో వనభోజనం చేసినవారు పాప విముక్తులై విష్ణు దామాన్ని పొందుతారు. జప, హోమ, పూజా, భోజన, తర్పణ ఫలాలతో పాపీ క్షుద్ర చందాలాదుల సంభాషణలను విన్న పాపం తుడిచిపెట్టుకుపోతుంది.

 కనుక మహారాజా!కార్తీకమాశ శుక్లపక్షంలో అన్ని రకాల వృక్షాలతో బాటుగా ఉసిరిచెట్టు కూడా ఉన్న తోటలోనే వనభోజనం ఏర్పాటు చేసుకోవాలి. ఉసిరిచెట్టు కింద సాలగ్రామం ఉంచి గాంధ పుష్పాక్షతలతో పూజించి, యధాశక్తి బ్రాహ్మణులణు ఆహ్వానించి గౌరవించి, వారితో కలిసి భోజనం చేయాలి. ఇలా కార్తీకమాసంలో వనభోజనాన్ని ఎవరయితే నిర్వహిస్తారో, వారు ఆయా కాలాలలో చేసిన సర్వ పాపాల నుంచీ విముక్తులై విష్ణులోకాన్ని పొందుతారు. 

ఓ జనక మహారాజా! ఈ కార్తీక మహత్యాన్ని భక్తిశ్రద్ధలతో విన్న బ్రాహ్మణుదు దుర్యోనీ సంకటం నుండి రక్షించబడ్డాడు. ఆ కథ చెప్తాను, విను.

దేవదత్తోపాఖ్యానం 

పూర్వం కావేరీ తీరంలో దేవశర్మ అనే సద్బ్రాహ్మణుదు ఉండేవాడు. అతనికి ఒక పరమ దుర్మార్గుడైణ కొడుకు పుట్టాడు. అతని పేరు దేవదత్తుడు. అతగాడి దుష్ట ప్రవర్తనలను గుర్తించిన తండ్రి అతన్ని పాపవిముక్తుడిని చేయాలని సంకల్పించి ''నాయనా! రోజూ కార్తీక ప్రాతః స్నానాన్ని ఆచరించు. సాయంకాలం హరి సన్నిధిలో దీపారాధన చేస్తూ ఉండు. ఇలా కార్తీక వ్రతాన్ని ఆచరించి ధన్యుడివి అవ్వు'' అని చెప్పాడు. కానీ ఆ కొడుకు తాను అటువంటి కట్టు కథలను నమ్మనని, కార్తీక వ్రతాన్ని చేయనని చెప్పాడు. అందుకు తండ్రి దేవశర్మ బాధపడుతూ, ''అడవిలో చెట్టు తొర్రలో ఎలుకవై పడి ఉండు'' అని శపించాడు. శాపానికి భయపడిణ ఆ కొడుకు తండ్రి కాళ్ళమీద పడి తరుణోపాయం చెప్పమని కోరగా ఆయన ''బాబూ! నువ్వు ఎప్పుడైతే కార్తీక మహత్యాన్ని పూర్తిగా వింటావో అప్పుడే నీ ఎలుక రూపం పోతుంది'' అని శాపవిముక్తి అనుగ్రహించాడు.

కార్తీక మహా పురాణం

నాలుగో రోజు

''ఓ జనకరాజా! పవిత్రమైన కార్తీకమాసంలో పుష్పార్చన, దీపారాధనల గురించి చెప్తాను విను.

పుష్పార్చనా ఫలదానా దీపారాధన విశేషాలు

కార్తీకమాసంలో కమలనాభుడైణ శ్రీహరిని కమలాలతో పూజిస్తే కమలంలో నివసించే లక్ష్మీదేవి ప్రసన్నురాలై, భక్తుల ఇళ్ళలో నివాసం ఏర్పరచుకుంటుంది. తులసిదళాలతో గానీ, జాజిపూలతో గానీ మారేడు దళాలతో గానీ పూజించేవారు తిరిగి ఈ భూమిపై జన్మ ఎత్తరు. మోక్షం పొందుతారు. కార్తీకమాసంలో ఫలాలను దానం చేస్తే వారు చేసిన పాపాలు సూర్యోదయానికి చేకటిళా చెదిరిపోతాయి. ఉసిరిచెట్టు కింద విష్ణువును ఉసిరికాయలతో పూజించేవారిని కన్నెత్తి చూడటానికి యముడికి కూడా శక్తి చాలదు. కార్తీకంలో ఎవరైతే సాలగ్రామాన్ని తులసి దళాలతో పూజిస్తారో వారిని మించిన ధన్యులు ఉండరు.

బ్రాహ్మణ సమేతులై ఉసిరిచెట్టు కింద సాలగ్రామ పూజ చేసేవారు వైకుంఠాన్ని పొంది విష్ణువుళా ఆనందిస్తారు. ఎవరైతే కార్తీకంలో విష్ణు ఆలయమ్లో మావిడాకుల తోరణం కడతారో, వాళ్ళు పరమపదాన్ని పొందుతారు. పూలతో, అరటి స్తంభాలతో మండపం కట్టిన వాళ్ళు వైకుంఠంలో విష్ణువు సామీప్యాన్ని పొందుతారు. ఒక్కసారి అయినా శ్రీహరికి సాష్టాంగ దండ ప్రణామం చేసినవారు అశ్వమేధ పుణ్యవంతులు అవుతారు. విష్ణువుకు ఎదురుగా జప, హోమ దేవతార్చనలు చేసేవారు పితరులతో సహా వైకుంఠానికి వెళ్ళి సుఖిస్తారు. స్నానం చేసి తడి బట్టలతో ఉన్నవానికి పొడి బట్టలు దానం చేసినవారు పదివేల అశ్వమేధాల ఫలాన్ని పొందుతారు. ఆలయ శిఖరం పై ధ్వజారోహణం చేసినవారి పాపాలు గాలికి పుష్ప పరాగం వలె ఎగిరిపోతాయి. నల్లని లేదా తెల్లని అవిసె పూలతో హరి పూజను చేసినవారికి పదివేల యజ్ఞాల ఫలితం ప్రాప్తిస్తుంది. కార్తీకమాసంలో ఏ స్త్రీ అయితే బృందావన గోమయంతో అలికి, పంచ రంగులతో, శంఖ, పద్మ, స్వస్తికారి నందా దీపాన్ని సమర్పించడం వల్ల కలిగే పుణ్యాన్ని వేయినోళ్ళ ఆదిశేషుడు కూడా పొగడలేడు.

కార్తీకమాసంలో శివుని జిల్లేడు పూలతో పూజించినవాడు దీర్ఘాయువై, అన్త్యాన మోక్షాన్ని పొందుతాడు. విష్ణు ఆలయంలో మండపాన్ని అలంకరించినవారు హరి మందిరంలో చిరస్థాయిగా ఉంటారు. హరిణి మల్లెపూలతో పూజించిన వారు వైకుంఠాన్ని పొందుతారు. విష్ణు సన్నిధిలో నాట్యాన్ని చేసినవారి పూర్వ సంచిత పాపాలన్నీ నాశనమై పోతాయి. భక్తియుక్తులై అన్నదానం చేసేవారి పాపాలు గాలికి మంచుతునకల్లా ఎగిరిపోతాయి. ప్రత్యేకించి కార్తీకమాసంలో నువ్వుల దానం, మహానదీ స్నానం, బ్రహ్మపత్ర భోజనం, అన్నదానం - ఈ నాలుగూ ఆచరించడం ధర్మంగా చెప్పారు. స్నాన దానాడులను ఆచరించని లోభులు నూరు జన్మలు కుక్కలుగా పుట్టి, చివరికి చండాలునిగా పుడతారు. కార్తీక వ్రత శూన్యులు మరుజన్మలో గాడిదగా పుట్టి, తదుపరి నూరు జన్మలు శునకంగా పుడతారు.

కార్తీక మహా పురాణం

ఐదవ రోజు

యమదూతల ప్రశ్నలకు విష్ణుదూతలు చిరునవ్వు నవ్వి, ''ఓ మయదూతలారా! మేం విష్ణుదూతలం. మీ ప్రభువు మీకు విచించిన ధర్మాలేమిటి? ఎవరు పాపాత్ములు, ఎవరు పుణ్యాత్ములు? యమదండనకు అర్హులైన వారెవరు? అవన్నీ విపులంగా చెప్పండి'' అన్నారు.

అందుకు యమదూతలు ''సూర్య చంద్రాగ్ని వాయురాకాశ గోసంధ్యళు దశదిశా కాలాలనూ మనుషులు చేసే పాపపుణ్యాలకు సాక్ష్యాలుగా విచారించి వారిని మేం శిక్షిస్తాం. ఓ విష్ణు దూతలారా! శ్రద్ధగా వినండి. వేద మార్గాన్ని విడిచిన స్వేచ్చాచారులూ, సాధుజన బహిష్క్రుతులూ యమదండనార్హులు. బ్రాహ్మణుని, గురువుని, రోగిని పాదాలతో తాడించేవాడు తల్లిదండ్రులతో కలహించేవాడూ, అసత్యవాది, జంతుహింస చేసేవాడు, దానం చేసినదాన్ని తిరిగి ఆశించేవాడూ, దాంబికుడు, దయారహితుడూ, పర భార్యా సంగముడు, పక్షపాత వైఖరి చూపేవాడు, చేసిన దానాన్ని చెప్పుకునేవాడు, మిత్ర ద్రోహి, కృతఘ్నుడు, తోటివారిని చూసి ఏడ్చేవాడూ, కన్యాశుల్కంతో జీవించేవాడూ, వాపీకూప తటాకాది నిర్మాణాలను ఆటంకపరిచేవాడు, తల్లిదండ్రుల శ్రాద్ధకర్మలను విడిచినవాడు, కేవలం భోజనం గురించి ఆలోచించేవాడూ, ఇతరులు చేసిన దానాన్ని నిరోధించేవాడూ, నిత్యం స్నాన సంధ్యాడులను విడిచినవాడు, బ్రాహ్మణాశ్వ గోహత్య ఇత్యాది పాపయుక్తులైన వారందరూ కూడా యమలోకంలో మాచేత దండించబడతారు.

కార్తీక మహా పురాణం (ఆరవ రోజు)

 Karthika Maha Puranam- 6

వశిష్ట ఉవాచ

''ఓ మహారాజా! కార్తీకమాసంలో శ్రీహరిని ఎవరైతే అవిసెపూలతో పూజిస్తారో, వారికి చాంద్రాయణ ఫలం కలుగుతుంది. గరికతోనూ, కుశాలతోనూ పోజించేవారు పాపవిముక్తులై వైకుంఠాన్ని పొందుతారు. చిత్ర వర్ణ వస్త్రాన్ని శ్రీహరికి సమర్పించిన వారు మోక్షాన్ని పొందుతారు. కార్తీక స్నానాచరణం చేసి విష్ణు సన్నిధిని దీపమాలికను ఉంచేవారు, వైకుంఠ పురాణ పాఠకులూ, శ్రోతలూ కూడా విగత పాపులై పరమపదాన్ని చేరతారు. ఇందుకు ఉదాహరణగా సర్వ పాపాలను నశింపచేసేదీ, ఆయురారోగ్య దాయినీ అయిన ఒక కథణు వినిపిస్తాను, విను.

మంధరోపాఖ్యానం

కళింగ దేశీయుడైన మంధరుడనే ఒకానొక బ్రాహ్మణుడు స్నాన సంధ్యా వందనాలన్నిటినీ విసర్జించి, పరులకు కూలిపని చేస్తూ ఉండేవాడు. అతనికి పతివ్రత, సర్వ సాముద్రికాది శుభ లక్షణాలతో సంపన్న, సద్గుణ సముచ్చయంచేత ''సుశీల'' అనే పేరున్న భార్య ఉండేది. భర్త ఎంత దుర్మార్గుడు అయినా కూడా, అతనియందు రాగమే తప్ప ద్వేషం లేకుండా పాత్రివ్రత్య నిష్ఠ పాటిస్తూ ఉండేది.

కొన్నాళ్ళ తర్వాత కూలితో జీవించడం కష్టమని భావించిన మంధరుడు వనగాతుడై, ఖడ్గపాణిఅయి, దారులు కాచి, బాటసారులను కొట్టి, వారి నుండి ధనాన్ని అపహరిస్తూ కాలం గడపసాగాడు. ఆ దొంగసొత్తుణు ఇరుగుపొరుగు దేశాలకు తీసికెళ్ళి, అమ్మి, ఆ సొమ్ముతో కుటుంబ పోషణ చేసేవాడు. ఒకసారి దొంగతనానికి దారి కాచి ఉన్న మంధరుడు దానిన వెళ్తున్న ఒక బ్రాహ్మణుని పట్టుకుని, అక్కడి మర్రిచెట్టుకు కట్టేసి, అతని వద్ద ఉన్న ధనాన్ని దోచుకున్నాడు.

ఇంతలో అటుగా వచ్చిన పరమ క్రూరుడైణ ఒక కిరాతకుడు ధనం దోచుకున్న మంధరుని, ధనం పోగొట్టుకుని బంధీగా ఉన్న బ్రాహ్మణుడిని ఇద్దర్నీ చంపి, ధనాన్ని హరించుకుపోయాడు. కానీ, అదే సమయానికి అక్కడి కిరాత, మంధర, బ్రాహ్మణుల నుండి వచ్చే నరవాసనణు పసిగట్టిన పులి వచ్చింది. కిరాతుడు దానితో కలబడ్డాడు.కొద్దిసేపటికి పులి, కిరాతుడు ఇద్దరూ చనిపోయారు.

అలా మరణించిన విప్రుడు, మంధరుడు, వ్యాఘ్ర, కిరాతకులు నలుగురూ యమలోకం చేరి, కాలసూత్రం అనే నరకాన్ని పొందారు. యమ కింకరులు నలుగురినీ పురుగులూ, అమేత్యంతో నిండిన తప్త రక్త కూపంలో పడేశారు.

ఇక భూలోకంలో భర్త మరణవార్త తెలీని మంధరుని భార్య సుశీల మాత్రం నిత్యం అతన్నే ధ్యానిస్తూ ధర్మవర్తనతో, హరిభక్తితో, సజ్జన సాంగత్యంతో జీవిన్చాసాగింది. ఒకరోజు నిరంతర హరినామ సంకీర్తనా తత్పరుడు, సర్వుల యందు భగవంతుని దర్శించేవాడూ, నిత్యానంద నర్తనుడు అయిన ఒకానొక యతీశ్వరుడు సుశీల ఇంటికి వచ్చాడు. ఆమె శ్రద్ధాభక్తులతో అతనికి బిక్ష వేసి ''అయ్యా! నా భర్త కార్యార్ది అయి వెళ్ళాడు. ఇంట్లో లేదు. నేను ఏకాకిని ఆయన ధ్యానంలోనే కాలం గడుపుతున్నాను'' అని విన్నవించుకుంది.

అందుకా యతి ''అమ్మాయీ, బాధపడకు. ఈరోజు కార్తీక పూర్ణిమ. ఇది మహా పర్వదినం. ఈరోజు సాయంకాలం నీ ఇంట్లో పురాణ పఠన, శ్రవణాదులు ఏర్పాటు చేయి. అన్డుగ్గానూ ఒక దీపం చాలా అవసరం. దీపానికి తగినంత నూనె నా దగ్గరుంది. నీవు వత్తిని, ప్రమిదను సమర్పించినట్లయితే, దీపం వెలిగించవచ్చు'' అన్నాడు.

ఆ యతిశ్రేష్టుని మాటలకు సరేనని, సుశీల తక్షణం గోమయంతో ఇల్లంతా అలికి, పంచరంగుల ముగ్గులను పెట్టింది. పత్తిని శుభ్రం చేసి, రెండు వత్తులు చేసి, యతీస్వరుని వద్ద ఉన్న నూనెతో వాటిని వెలిగించి శ్రీహరికి సమర్పించింది.

యతి, దీప సహితంగా విష్ణువుణు పూజించి, మనశ్శుద్ధి కోసం పురాణ పఠనం ఆరంభించాడు. సుశీల పరిసరాల ఇళ్ళకు వెళ్ళి, వారందరినీ పురాణ శ్రవణానికి ఆహ్వానించింది. అందరి మధ్యలో తాను కూడా ఏకాగ్ర చిత్తఅయి ఆ పురాణాన్ని వింది. తర్వాత ఆమెకు శుభాశీస్సులు అందించి యతీస్వరుడు వెళ్ళిపోయాడు. నిరంతర హరి సేవనం వల్ల క్రమక్రమంగా ఆమె జ్ఞానిఅయి తదుపరి కాలధర్మం చెందింది.

తక్షణం శంఖ చక్రాంకితులు, చతుర్భాహువులు, పద్మాక్షులు, పీతాంబరదారులు అయిన విష్ణుదూతలు నందనవన, సుందర మందారాది సుమాలతో, రత్నమౌక్తిక ప్రవాళాదులతో నిర్మించిన మాలికాంబరాభరణాలంకృతమై ఉన్న దివ్య విమానాన్ని తెచ్చి సుశీలను అందులో అధిరోహింపచేసి వైకుంఠానికి తీసుకుపోసాగారు. అందులో వెళ్తున్న సుశీల మార్గమద్యంలో మరి ముగ్గురు జీవులతో కలిసి బాధలు పడుతున్న తన భర్తను గుర్తించి, విమానాన్ని ఆపించి, అందుక్కారణం ఏమిటో తెల్లియజేయమని విష్ణు దూతలను కోరింది.

అందుకు వారు ''అమ్మా! నీ భర్త అయిన మంధరుదు, విప్రుడు అయినప్పటికీ వేదాచారాలను మరచి కూలియై, మరి కొన్నాళ్ళు దొంగ అయి, దుర్మార్గుడై, ఇలా నరకాన్ని అనుభవిస్తున్నాడు. అతనితో బాటే ఉన్న మరొక బ్రాహ్మణుడు మిత్ర ద్రోహి. మిత్రుని చంపి అతని ధనంతో పర దేశాలకు పారిపోతూ నీ భర్తచేత బంధితుడయ్యాడు. అతని పాపాలకు గానూ అతడు నరకం పొందాడు. మూడవవాడూ కిరాతకుడు. బంధితుడైణ ఆ బ్రాహ్మణుని, నీ భర్తణు కూడా చంపి పాపానికి ఒడికట్టి, నరకం చేరాడు. ఇక నాల్గవ జీవి ఒక పులి. ఆ పులి అంతఃపూర్వ జన్మలో ద్రావిడ బ్రాహ్మణుడై ఉండి ద్వాదశినాడు భక్ష్యా భక్ష్య విచక్షణా రహితుడై ఆచరించిణ తైలాదిక భోజనాల వలన నరకం పొంది, పులిగా పుట్టి, చివరికి కిరాతకుడితో పోరి, నరకం చేరింది. వీరి నరక యాతనకు కారణాలు ఇవి'' అని వివరంగా చెప్పాడు.

అప్పుడు సుశీల విష్ణు దూతలను చూసి ''ఏ పుణ్యం చేసినట్లయితే వాళ్లకు ఆ నరకం తప్పుతుందో చెప్పండి'' అని కోరింది.

దూతలు ''కార్తీకమాసంలో నువ్వు ఆచరించిన పురాణ శ్రవణ ఫలితాన్ని ధారబోయడం వల్ల నీ భర్త, పురాణ స్రవనార్ధమై నువ్వు ఇంటింటికీ వెళ్ళి ప్రజలను పెలిచిన పుణ్యాన్ని ధారబోయడం వల్ల మిత్ర ద్రోహి అయిన ఆ విప్రుడు, పురాణ స్రవనార్ధమై నువ్వు సమర్పించిన రెండు వత్తుల పుణ్యాన్ని చేరి సగంగా ధారపోయడంవల్ల కిరాత, వ్యాఘ్రాలు నరకం నుండి ముక్తి పొందుతాయి'' అంటూ వివరించారు.

అలా వాళ్ళు చెప్పగానే సుశీల ఆయా పుణ్యాలను ధారబోయడంతో ఆ నలుగురూ నరకం నుండి విముక్తులై దివ్య విమానారూఢులై సుశీలణు వివిధ రూపాలుగా ప్రశంసిస్తూ మహా జ్ఞానులు పొందే ముక్తి పథానికి వెళ్ళగలిగారు.

కనుక జనక మహారాజా! కార్తీకమాసంలో చేసే పురాణ శ్రవణం వల్ల హరిలోకాన్ని తప్పనిసరిగా పొందుతారని తెలుసుకో!

 ద్వాదశాధ్యాయం (వశిష్ట ప్రవచనం) 

వశిష్టుడు ఇంకా జనకునికి ఇలా చెప్పసాగాడు.

''ఓ రాజా! కార్తీకమాసంలో వచ్చే సోమవార మహత్యాన్ని విన్నావు కదా! ఆ కార్తీక సోమవారం ఎంత ఫలాన్ని ఇస్తుందో అంతకంటే కార్తీక శని త్రయోదశి వందరెట్లు, కార్తీక పూర్ణిమ వెయ్యిరెట్లు, శుక్ల పాడ్యమి లక్షరెట్లు, శుక్ల ఏకాదశి కోటిరెట్లు, ద్వాదశి లెక్కకు అందనంత అనంతమైన ఫలాలను ఆదనంగా ప్రసాదిస్తాయి.

ఏ కారణం చేతనైనా సరే శుక్ల ఏకాదశినాడు ఉపవాసం ఉండి, మర్నాడు అంటే ద్వాదశినాడు బ్రాహ్మనయుక్తులై పారాయణ చేసేవారు మోక్షాన్ని పొందుతారు. ఈ కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశినాడు అన్నదానం చేసినవారికి సమస్త సంపదలూ అభివృద్ధి చెందుతాయి. రాజా సూర్యగ్రహణ సమయంలో గంగాతీరంలో కోటిమంది బ్రాహ్మణులకు అన్నసమారాధన చేయడంవల్ల ఎంత పుణ్యం కలుగుతుందో అంత పుణ్యమూ కేవలం కార్తీకద్వాదశినాడు ఒక్క బ్రాహ్మణునికి భోజనం పెట్టడంవల్ల కలుగుతుంది. వేయి గ్రహణపర్వాలు, పదివేల వ్యతీపాత యోగాలూ, లక్ష అమావాస్య పర్వాలు ఏకమైనా కూడా ఒక్క కార్తీక ద్వాదశిలో పహారవ వంతు కూడా చేయమని తెలుసుకో. మనకు ఉన్న తిథుల్లో పుణ్యప్రదాలైన తిథులు ఎన్నయినా ఉండవచ్చును గాక.. వాటన్నిటి కంటే కూడా సాక్షాత్తూ విష్ణు ప్రీతికరమైన ఈ కార్తీక ద్వాదశి అత్యంత ఫలప్రదమని మర్చిపోకు.

ద్వాదశి దానములు

కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశినాడు క్షీర సాగరం నుండి శ్రీహరి నిద్ర లేస్తాడు. అందువల్ల దీనికి హరిబోధినీ ద్వాదశి అనే పేరు వచ్చింది. ఈ హరిబోధిని నాడు ఎవరైతే కనీసం ఒక్క బ్రాహ్మణునికైనా అన్నదానం చేస్తారో, వాళ్ళు ఇహలోకంలో భోగానుసేవనాన్ని, పరలోకంలో భోగిశయనామ సేవనాన్నీ పొందుతారు. కార్తీక ద్వాదశినాడు పెరుగుతో కూడిన అన్నదానం చేయడం సర్వోత్కృష్టమైన దానంగా చెప్పారు. ఎవరైతే ఈ ద్వాదశినాడు పాలిచ్చే ఆవును, వెండి డెక్కలూ, బంగారు కొమ్మలతో అలంకరించి, పూజించి దూడతో సహా గోదానం చేస్తారో వాళ్ళు ఆ ఆవు శరీరంపై ఎన్ని రోమాలైతే ఉంటాయో, అన్ని వేల సంవత్సరాలు స్వర్గంలో నివసిస్తారు. ఈరోజు వస్త్రదానం చేసిన వాళ్ళు సంచితార్దాలన్నీ సమసిపోయి వైకుంఠాన్ని చేరుతారు అనడంలో ఎలాంటి సందేహమూ లేదు.

ఓ మహారాజా! ఎవరైతే కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశినాడు సాలగ్రామాన్ని, బంగారపు తులసి వృక్షాన్ని దక్షిణ సమేతంగా దానం చేస్తారో వాళ్ళు చతుస్సాగర పర్యంతమైన సమస్త భూమండలాన్నీ దానం చేసినంత పుణ్యాన్ని పొందుతున్నారు. ఇందుకు నిదర్శనంగా ఒక గాథను చెప్తాను, విను.

  ధర్మవీరోపాఖ్యానం

పూర్వం గోదావరీ తీరంలో దురాచారవంతుడూ, పరమ పిసినారి అయిన ఒక వైశ్యుడు ఉండేవాడు. ఈ లుబ్దుఁడు దానధర్మాలు చేయకపోవడమే కాకుండా తాను కడుపునిండా తిననైనా తినకుండా ధనం కూడబెట్టేవాడు. ధనదాన్యాలనే కాదు, కనీసం ఎవరికీ మాట సాయం కూడా చేసేవాడు కాదు. రోజూ ఇతరులను నిందిస్తూ పరద్రవ్యాసక్తుడై జీవించే ఈ పిసినారి ధనాన్ని వడ్డీలకు తిప్పుతూ అంతకంతకూ ద్రవ్యాన్ని పెంచుకోసాగాడు.

ఒకసారి ఈ లుబ్ధుడు ఒక బ్రాహ్మణునికి ఇచ్చిన అప్పును రాబట్టుకోవడం కోసం అతని గ్రామానికి వెళ్ళి, తాను ఇచ్చిన బాకీని వెంటనే వడ్డీతో చెల్లించమని పట్టుబట్టాడు. అందుకు, బ్రాహ్మణుడు ''అయ్యా! నీ బాకీ ఎగ్గొట్టేవాడిని కాను. ఎందుకంటావేమో..

యో జీవతి రుణీనిత్యం నియమం కల్పమశ్నుతే |

పశ్చాత్తస్యసుతో భూత్వా తత్సర్వం ప్రతిదాస్యతి ||

''ఎవరయితే రుణం తీర్చకుండానే పోతాడో, అతను మరుజన్మలో రుణదాతకు సంతు రూపంగా జన్మించి ఈ రుణాన్ని చెల్లుబెట్టుకోవలసి వస్తుంది. అందుచేత ఏదో విధంగా సంపాదించి ఈ మాసం చివరికల్లా నీ రుణం చేల్లిస్తాను. అంతవరకూ ఆగు'' అని చెప్పాడు.

ఆ బ్రాహ్మణ వచనాలను మాయమాటలుగా, తనను చిన్నబుచ్చడానికి చెప్పిన మాటలుగా భావించి, ''నీ కబుర్లు నా దగ్గర కాదు. నీ బాకీ వసూలు చేయకుండా ఇంకా నెలరోజులు ఆగే సమయం లేదు. మర్యాదగా ఇప్పుడే ఇవ్వు. లేదా ఈ కత్తితో పోడిచేస్తాను'' అన్నాడు.

నిజంగా తనవద్ద డబ్బు లేదని, వెంటనే తీర్చలేనని చెప్పాడు విప్రుడు. మరింత మండిపడిన ఆ పిసినారి, బ్రాహ్మణుడి జుట్టు పట్టుకుని లాగి, నేలమీద పడేసి, కాలితో తన్నాడు. అయినా కసి తీరక కత్తితో పొడిచాడు. సింహపు పంజా విసురుకు లేడిపిల్ల చనిపోయినట్లుగా క్రోధోన్మత్తుడైణ కోమటి కత్తివేటుకు బ్రాహ్మణుడు ప్రాణం కోల్పోయాడు. అంతటితో కోమటి తాను చేసిన హత్యానేరానికి గాను రాజు తనను దండిస్తాడు అనే భయంతో త్వరగా ఇంటికి పారిపోయి, గుట్టుగా బ్రతకసాగాడు. బ్రతికినంతకాలం గుట్టుగా బ్రతగ్గలమే కానీ, గుట్టుగా ఉన్నంత కాలం బ్రతకలేం కదా! అలాగే కోమటి కూడా ఆయువు తీరి చనిపోయాడు. యమకింకరురు వచ్చి, ఆ కోమటిని నరకానికి తీసికెళ్ళారు.

జనకభూపతీ! ''రురువు'' లనే మృగాలచేత, వాటి శ్రుంగాల చేత పీడింపచేసే ఒకానొక యాతననే ''రౌరవం'' అంటారు. ఈ కొమతిని ఆ రౌరవం అనే నరక విభాగంలో వేసి శిక్షించవలసిందిగా ఆజ్ఞాపించాడు యమధర్మరాజు. కింకరులు ఆ ఆజ్ఞను అమలుచేయసాగారు.

ఇక భూలోకంలో ఆ లుబ్ధ వైశ్యుని కుమారుడైన ధర్మవీరుడు. అతను మహాదాత, పరోపకారి అయి పిత్రార్జితమైన అగణిత ధనరాశులతో ప్రజా శ్రేయస్సుకై చెరువులు, నూతులు తవ్వించి తోటలు వేయించి, వంతెనలు కట్టించి పేదలకు పెళ్ళిళ్ళు చేయిస్తూ యజ్ఞయాగాది క్రతువులను, క్షుత్పీడుతులకు తరతమ బేధం లేకుండా అన్నదానాలు చేస్తూ ధర్మాత్ముడిగా పేరు తెచ్చుకున్నాడు.

Karthika Maha Puranam chapters, Karthika Puranam stories, Karthika Somavaram, Holy month Kartika masam, Kartika Dwadashi

కార్తీక మహా పురాణం పదహారవ రోజు

సత్యభామ పూర్వజన్మ విశేషాలు

  Karthika Puranam – 16

సూతుడు ప్రవచించిన స్కాంద పురాణ అంతర్గత కార్తీక మహత్యాన్ని విని సంతుష్ట మానసులైన శౌనకాది కులపతులు ''సూతమునీ! లోకోత్తర పుణ్యదాయకమైన ఈ కార్తీక పురాణం స్కందమునందే కాక పద్మపురాణాంతర వర్తితమై ఉంది. దాన్ని కూడా విశదపరచమని ప్రార్ధించగా మందస్మిత వదనుడైన సూతుడు ''మునులారా! వైకుంఠుని లీలా వినోదాలు, మహిమలు వినేవారికి, వినిపించేవారికి విశేష పుణ్యాన్ని ఇస్తాయేగానీ విసుగు కలిగించవు. భక్తిప్రపత్తులతో మీరు కోరాలేగానీ గురు ప్రసాదిత శక్త్యానుసారం వక్కాణిస్తాను, వినండి..

స్కాంద పురాణంలో జనక మహారాజుకు వశిష్టులవారు ఎలా ఈ మహత్యాన్ని బోధించారో, అలాగే పద్మపురాణంలో సత్యభామకు శ్రీమన్నారాయణుడైన శ్రీకృష్ణపరమాత్మ ముఖతః ఈ కార్తీకమాస విశేషాలన్నీ వివరించబడ్డాయి.  

పారిజాతాపహరణం

ఒకానొకప్పుడు నారదమహర్షి స్వర్గం నుంచి ఒక పారిజాత సుమాన్ని తెచ్చి, కృష్ణునికిచ్చి ''శ్రీహరీ! నీ పదహారువేల ఎనిమిదిమంది భార్యల్లో, నీకు అత్యంత చాలా ఇష్టమైన ఆమెకి ఈ పువ్వు ఇవ్వు'' అన్నాడు. ఆ సమయానికి రుక్మిణి అక్కడే ఉంది. నందనందనుడు నందనవన కుసుమాన్ని రుక్మిణికి కానుకగా ఇచ్చాడు.

ఈ సంగతి తెలిసిన సత్యభామ అలిగింది. 'ప్రియమైన భార్యకు ఇవ్వమంటే తనకు ఇవ్వాలే గానీ, ఆ రుక్మిణికి ఇవ్వడం ఏమిటి అని కోపించింది.

కృష్ణుడు ఆమెకు ఎంత నచ్చజెప్పినా వినిపించుకోలేదు. పారిజాత వృక్షాన్ని తెచ్చి తన పెరట్లో పాదుకొలిపేదాకా ఊరుకోనని బెదిరించింది. సత్యభామ అలుక తీర్చడమే తక్షణ కర్తవ్యంగా భావించిన శ్రీకృష్ణుడు సత్యభామా సమేతంగా గరుత్మంతుని అధిరోహించి ఇంద్రుని అమరావతి నగరానికి వెళ్ళాడు. కృష్ణుడు పారిజాత వృక్షాన్ని కోరగా, స్వర్గసంపద అయిన ఈ వృక్షాన్ని భూలోకానికి పంపేందుకు దేవేంద్రుడు ఒప్పుకోలేదు. దాంతో ఇంద్ర, ఉపేంద్రుల మధ్య ఘోరమైన యుద్ధం జరిగింది. ఎట్టకేలకు దేవేంద్రుడు తగ్గి, పారిజాత వృక్షాన్ని యాదవేంద్రునికి సమర్పించాడు. దానవాన్తకుడు దానిని తెచ్చి ముద్దుల భార్యామణి అయిన సాత్రాజితీ నివాసంలో ప్రతిష్టించాడు. అందుకు ఎంతో సంతోషించిన సత్యభామ పీతాంబరునితో చాలా ప్రేమగా ప్రసంగిస్తూ ''ప్రాణప్రియా! నేను ఎంతయినా ధన్యురాలీని. నీ పదహారు వేళ ఎనిమిదిమంది సఖుల్లో నేనే నీకు ఎక్కువ ప్రియతమను కావడంవల్ల నేను ధన్యురాలిని అయ్యాను.అసలీ జన్మలో నీ అంతటివాడికి భార్యను కావడానికి నీతోబాటు గరుడారూఢవై బొందెతో స్వర్గసందర్శనం చేయడానికి కథలుగా చెప్పుకోవడమే తప్ప ఎవరూ ఎప్పుడూ కళ్ళారా చూసి ఎరుగని కల్పవృక్షం (పారిజాతం) నా పెరటిమొక్కగా ఉండటానికి ఏమిటి కారణం? నేను నిన్ను తులాభార రూపంగా నారదునికి ధారపోసినా అలిగిన ఆవేశంలో నిన్ను వామపాదంతో తాడించినా నువ్వు మాత్రం నామీద నువ్వుగింజ అంత కోపం కూడా చూపకుండా ఇలా ప్రేమిస్తున్నావంటే అందుకు నేను గతజన్మలో చేసిన పుణ్యమే కారణం. నిన్ను ఇకముందు జన్మల్లో కూడా ఎడబాయకుండా ఉండాలంటే ఇప్పుడు నేనింకా ఏం చేయాలి?'' అంది.

అందుకు ముకుందుడు మందహాసం చేసి ''ఓ భామా! నువ్వు నన్ను కోరరానిది కోరినా, ఇవ్వలేనిదాన్ని ఆశించినా కూడాల్ ఆ వాంఛలను నెరవేర్చి నిన్ను సంతృప్తురాలీని చేయడమే నా విధి. అందుకు కారణం నీ పూర్వజన్మమే'' అంటూ ఇలా చెప్పసాగాడు.

సత్యభామ పూర్వజన్మం

కృతయుగాంతంలో ''మాయా'' అనే నగరంలో దేవశర్మ అనే వేద పండితుడు ఉండేవాడు. అతనికి లేకలేక పుట్టిన ఆడపిల్ల గుణవతి. అల్లారుముద్దుగా పెంచుకున్న ఆ పిల్లని, తన శిష్య పరంపరలోని వాడే అయిన ''చంద్రుడు'' అనేవానితో పెళ్ళి జరిపించాడు దేవశర్మ.

ఒకరోజు మామ, జామాతలిద్దరూ కలిసి సమిధలను, దర్భలను తెచ్చుకునేందుకు అడవికి వెళ్ళి అక్కడ ఒక రాక్షసుని చేత హతమార్చబడ్డారు. బ్రాహ్మణులు, ధర్మాత్ములు అయిన వారిని మెచ్చిన విష్ణుమూర్తి శైవులు గానీ, గాణాపత్యులుగానీ, సౌరవ్రతులు గానీ, శాక్తేయులు గానీ - వీరందరూ కూడా వానచినుకులు వాగులై, వంకలై తుదకు సముద్రాన్ని చేరినట్లుగా నన్ను చేరుతున్నారు. పుత్రభాత్రాది నామాలతో దేవదత్తుని లాగా నేనే వివిధ నామ రూప క్రియాదులతో అయిదుగా విభజించబడి ఉన్నాను. అందువల్ల మరణించిన మామా అల్లుళ్ళను మన వైకుంఠానికే తీసుకురమ్మని తన పార్షదులకు ఆజ్ఞాపించాడు. పార్షదులు ప్రభువాజ్ఞను పాటించారు. సూర్య తేజస్సమకాంతులతో ఆ ఇరువురి జీవాలూ వైకుంఠం చేరి, విష్ణు సారూప్యాన్ని పొంది విష్ణు సాన్నిధ్యంలోనే మసలసాగాయి.

గుణవతి కథ

పితృభర్తృ మరణవార్తను విన్న గుణవతి ఎంతగానో కుంగిపోయింది. కానీ, పోయిన వారితో తను కూడా పోలేదు గనుకా, మరణం ఆసన్నమయ్యేదాకా మనుగడ తప్పదు గనుక వేరొక దిక్కులేని ఆ యువతి ఇంట్లో ఉన్న వస్తు సంచయాన్ని అంతటినీ విక్రయించి తండ్రికి, భర్తకు ఉత్తమగతులకై ఆచరించవలసిన కర్మలను ఆచరించింది. శేషజీవితాన్ని శేషశాయి స్మరణలోనే గడుపుతూ దేహ పోషణార్థం కూలిపని చేసుకుంటూ ఆధ్యాత్మిక చింతనతో హరిభక్తిని, సత్యాన్ని, శాంతాన్ని, జితేంద్రియత్వాన్ని పాటిస్తూ ఉండేది. పరమ సదాచారులైన వారింట పుట్టి పెరిగిన కారణంగా బాల్యం నుండి అలవడిన కార్తీక వ్రతాన్ని ఏకాదశి వ్రతాన్ని మాత్రం ప్రతి ఏటా విడవకుండా ఆచరించేది.

''సత్యా! పుణ్యగణ్యాలు, భుక్తిముక్తిదాయకాలు, పుట్రపౌత్ర సంపత్ సౌభాగ్య సంధాయకాలు అయిన ఆ రెండు వ్రతాలు నాకు అత్యంత ప్రీతిపాత్రమైనవి అనే సంగతి నీకు తులుసుకదా! కార్తీకమాసంలో సూర్యుడు తులారాశిలో ఉండగా రోజూ ప్రాతఃస్నానం ఆచరించే వారి సమస్త పాపాలనూ నశింపచేస్తాను. ఈ కార్తీకంలో స్నానాలు, దీపారాధన, జాగరణ, తులసిపూజ చేసేవాళ్ళు వైకుంఠ వాసుడైన శ్రీ మహావిష్ణు స్వరూపులై భాసిస్తారు. విష్ణు ఆలయంలో శంఖం, పద్మం మొదలైన ముగ్గులు పెట్టి పూజించేవారు జీవన్ముక్తులౌతారు.

కార్తీకమాసం నెలరోజులూ లేదా కనీసం మూడు రోజులైనా పూజలు ఆచరించేవారు సర్వ దేవతలను ఆరాధించినవారౌతారు. ఇక పుట్టింది మొదలు జీవితాంతం పూజించేవారి పుణ్య వైభవాన్ని చెప్పడానికి సాధ్యం కాదు. అలాగే, ఆనాటి గుణవతి, విష్ణు ప్రియంకరులై ఏకాదశీ కార్తీక వ్రతాలను మాత్రం వదలకుండా కడు నిష్ఠతో ఆచరిస్తూ కాలం వెళ్ళదీసి, కొన్నాళ్ళ తర్వాత వయోభారం వల్ల శుష్కించి, జ్వరపడింది. అయినప్పటికీ కూడా కార్తీక స్నానం మానకూడదు అనే పట్టుదలతో నదికి వెళ్ళి, ఆ చలిలో కూడా నడుంలోతు నీళ్ళలో ఉండి స్నానంచేసే ప్రయత్నం చేస్తూ ఉంది. అంతలోనే ఆకాశం నుండి శంఖ చక్ర గదా పద్మాదులు చేతబూని, విష్ణుదూతలు పుష్పకవిమానంలో వచ్చి గుణవతిని అందులో చేర్చి దివ్య స్త్రీలచేత సేవలు చేయిస్తూ తమతో బాటుగా వైకుంఠానికి చేర్చారు. కార్తీక వ్రత పుణ్యఫలంగా పొగలేని అగ్నిశిఖలా ప్రకాశిస్తూ ఆమె హరి సాన్నిధ్యాన్ని పొందింది.

 తర్వాత శ్రీ మహావిష్ణువునైన నేను దేవతల ప్రార్థన మేరకు దేవకీ గర్భాన ఇలా కృష్ణునిగా అవతరించాను. నాతొబాటే అనేకమంది వైకుంఠవాసులు కూడా యాదవులుగా జన్మించారు. పూర్వజన్మల్లో ''చంద్రుడు'' ఈ జన్మలో అక్రూరుడు అయ్యాడు. అలనాటి దేవశర్మ సత్రాజిత్తుగా ప్రభవించాడు. బాల్యం నుంచే కార్తీక వ్రతం మీద, నామీద మనసు లగ్నం చేసిన గుణవతే నువ్వుగా.. అంతే సత్రాజిత్తు కుమార్తెవైన సత్యభామగా ఇలా జన్మించావు. ఈ జన్మ వైభోగానికి కారణం పూర్వజన్మలో నువ్వు చేసిన కార్తీక వ్రత మహిమే తప్ప వేరు కాదు. ఆ జన్మలో నా ముంగిట తులసి మొక్కను పాతిన పుణ్యానికి ఈ జన్మలో కల్పవృక్షం నీ వాకిట వెలసింది. ఆనాడు కార్తీక దీపారాధన చేసిన ఫలితంగా, ఈనాడు నీ ఇంటావంటా కూడా లక్ష్మీకళ స్థిరపడింది. అలనాడు నీ సమస్త వ్రతాచరణ పుణ్యాలను ''నారాయణేతి సమర్పయామి'' అంటూ జగత్పతినైన నాకే ధారపోసిన దానికి ప్రతిఫలంగా ఇప్పుడు నా భార్యవు అయ్యావు. పూర్వజన్మలో జీవితాంతం వరకూ కార్తీక వ్రతాన్ని విడువని భక్తికి ప్రతిగా సృష్టి ఉన్నంతవరకూ నీకు నా ఎడబాటు లేని ప్రేమను అనుభవిస్తున్నావు. సాత్రాజితీ! నువ్వే కాదు, నీలాగా ఎవరయితే కార్తీక వ్రతానుష్టాన నిష్టులూ నా భక్తగరిష్టులూ అయి ఉంటారో వారందరూ కూడా నాకు ఇష్టులై సర్వకాల సర్వావస్థల్లో తత్కారణంగా, నా వారుగా నా సాన్నిధ్యంలోనే ఉంటారు.

రాగవతీ! ఒక్క రహస్యం చెప్తాను, విను. తపోదాన యజ్ఞాదికాలను ఎన్నిటిని నిర్వర్తించిన వారైనా సరే కార్తీక వ్రతాచరణాపరులకు లభించే పుణ్యంలో పదహారోవంతు పుణ్యం కూడా పొందలేరని గుర్తుంచుకో.

పైన చెప్పినట్లుగా శ్రీకృష్ణప్రోక్తమైన తన పూర్వజన్మ గాధను, కార్తీక వ్రత పుణ్యఫలాలను విని పులకితురాలిన ఆ పూబోణి తన ప్రియమైన విశ్వంభరుడికి వినయవిధేయతలతో ప్రణమిల్లింది.

Karthika Puranam and 30 Chapters, Karthika Puranam Holy Epic, Mukti or Salvation through Karthika Puranam, Karthika Puranam recited in Karthika Masam

కార్తీక మహా పురాణం ఏడవరోజు 

  కన్యాదాన ఫలం

   Karthika Puranam - 7  

వశిష్ఠ ఉవాచ

''రాజా! ఎంత చెప్పినా తరగని ఈ కార్తీక మహత్య పురాణాన్ని అనుసరించి కార్తీకమాసంలో ఆచరించవలసిన ధర్మాల గురించి చెప్తాను. ఏకాగ్రచిత్తుడవై విను. తప్పనిసరిగా చేయవలసిన వాటిని చేయకపోవడం వల్ల పాపం కలుగుతుంది. ఈ కార్తీక ధర్మాలన్నీ నా తండ్రి బ్రహ్మదేవుని ద్వారా నాకు తెలిశాయి. నీకు వాటిని వివరిస్తాను. జనకరాజా! కార్తీకంలో ప్రాతః స్నానం, యోగ్యుడైన బ్రాహ్మణ బాలునికి ఉపనయనం, విద్యాదానం, వస్త్రదానం, అన్నదానం ముఖ్యంగా చేయాలి. ఈ నెలలో ఒడుగు చేయించి దక్షిణ సమర్పించడంవల్ల పూర్వజన్మ పాపాలు కూడా తొలగిపోతాయి. ఇలా తమ ధనంతో ఉపనయనం చేసినపుడు, వటువు చేసే గాయత్రీ జపం వల్ల దాత పంచ మహాపాతకాలు నశించిపోతాయి. వంద రావిచెట్లు నాటిన్చినా, వంద తోటలు వేయించినా, వంద నూతులు, దిగుడు బావులు తవ్వించినా, పదివేల చెరువులు తవ్వించినా వచ్చే పుణ్యం ఎంతో, దానికి పేద బ్రాహ్మణ బాలునికి ఉపనయనం చేయించడం వల్ల కలిగే పున్యమ్లో పదహారో వంతుకు కూడా సమానం కాదు.

మాఘ్యాం వైమాధవేమాసిచోత్తమం మౌంజి బంధనం ||

కారయష్యంతి తే రాజన్ దానం దత్వాతు కార్తీకే ||

 కార్తీకంలో ఉపనయన దానం చేసి తర్వాత వచ్చే మాఘంలో గానీ వైశాఖంలో గానీ ఉపనయనం చేయించాలి. సాధువులూ, శ్రోత్రియులూ అయిన బ్రాహ్మణ బాలకులకు ఉపనయనం చేయించడంవల్ల అనంత పుణ్యం కలుగుతుందని ధర్మవేత్తలైన మునులు అందరూ చెప్పారు. అలాంటి ఉపనయనానికి కార్తీకమాసంలో సంకల్పం చెప్పుకుని ఫలానావారికి నేను నా ద్రవ్యంతో ఉపనయనం చేయిస్తాను - అని వాగ్దానం చేయడంవల్ల కలిగే సత్ఫలితాన్ని చెప్పడానికి స్వర్గలోక వాసులకు కూడా సాధ్యం కాదని తెలుసుకో.

 జనకరాజా! ఇతరుల సొమ్ముతో చేసే తీర్థయాత్రలు, దేవ, బ్రాహ్మణ సమారాధనలు వల్ల కలిగే పుణ్యం ఆ ధనదాతలకే చెందుతుంది. కార్తీకంలో తమ ధనంతో ఒక బ్రాహ్మణునకు ఉపనయనంతోబాటు పెళ్ళి కూడా చేయించడంవల్ల పుణ్యం ఇనుమడిస్తుంది.

 కన్యాదానం తు కార్తిక్యాం యః కుర్యాద్భక్తి ౭తోనఘ | 

స్వయంపాపై ర్వినిర్ముక్తః పితృణాం బ్రాహ్మణపదం ||

కార్తీకంలో కన్యాదానం ఆచరిరించినవాడు స్వయంగా తాను తరించడమే గాక వాని పితరులందరికీ కూడా బ్రహ్మలోక ప్రాప్తిని కలిగించిన వాడౌతాడు. ఇందుకు నిదర్శనంగా ఒక ఇతిహాసం చెప్తాను విను. 

సువీరోపాఖ్యానం

 ద్వాపరయుగంలో వంగదేశాన దుర్మార్గుడైన సువీరుడనే రాజు ఉండేవాడు. లేడికన్నుల వంటి సోగ కన్నులుగల సుందరాంగి అతని భార్య. దైవయోగంవల్ల సువీరుడు, దాయాదులు రాజ్యభ్రష్టుని చేయగా, భార్యతో సహా అడవులకు పారిపోయి, కందమూలాలతో కాలక్షేపం చేయసాగాడు.

ఇలా ఉండగా అతని భార్య గర్భం దాల్చింది. రాజు నర్మదాతీరంలో పర్ణశాల నిర్మించాడు. అందులో రాణి చక్కటి కుమార్తెను ప్రసవించింది. సర్వసంపదలూ శత్రువుల పాలైపోవడం, తాను అడవుల పాలవడం, కందమూలాలతో బతుకుతున్న రోజుల్లో కడుపు పంది సంతానం కలిగి, పోషించలేని స్థితి రావడం ఏమిటని పురాకృత కర్మలను నిందించుకుంటూ కూతుర్ని పెంచుకోసాగారు.

సువీరుని కూతురు అందంగా, నేత్రానందకారిణిగా పెరిగింది. ఎనిమిదేళ్ళకే ఆమెను చూసి ఒక ముని కుమారుడు మోహించి ఆమెతో పెళ్ళి జరిపించమని కోరాడు. అందుకు సువీరుడు ''ఋషిపుత్రా! ఇప్పుడు నేను ఘోర దరిద్రంలో ఉన్నాను. కనుక నేను కోరినంత ధనాన్ని నువ్వు కన్యాశుల్కంగా ఇవ్వగలిగితే నీ కోరిక తీరుస్తాను'' అన్నాడు.

ఆమెమీద ఉన్న మక్కువకొద్దీ మునికుమారుడు ''రాజా! నేను కేవలం మునికుమారుణ్ణి. కనుక నువ్వడిగే ధనం నావద్ద లేదు. అయినా, తపస్సు చేసి, ధనాన్ని సంపాదించి ఇస్తాను. అంతవరకూ ఈ బాలికను నాకోసమే ఉంచు'' అన్నాడు. సువీరుడు అందుకు ఒప్పుకోగా, అతను నర్మదాతీరంలోనే తపోనిష్టుడై, అనూహ్య ధనరాశులు సంపాదించి రాజుకు ఇచ్చాడు.

రాజు అందుకు సంతోషించి, ఇచ్చిన మాట ప్రకారం కూతురితో అతని పెళ్ళి జరిపించాడు. ఆమె భర్తతో వెళ్ళిపోయింది. కన్యావిక్రయ ద్రవ్యంతో రాజదంపతులు సుఖంగా జీవించారు. ఇంతలో సువీరుని భార్య మరోసారి గర్భవతి అయి ఆడపిల్లకు జన్మ ఇచ్చింది. రాజు సంతోషించాడు. పెద్దపిల్లను విక్రయించినట్లుగానే, ఈ కూతురి ద్వారా కూడా ద్రవ్యాన్ని సంపాదించవచ్చు అనుకున్నాడు. బిడ్డ పెరుగుతూ ఉంది. ఇలా ఉండగా ఒక యతీస్వరుడు నర్మదానదికి స్నానానికి వచ్చాడు. పర్ణశాలలో సువీరుని, అతని భార్యను, కూతుర్ని చూసి, ''ఓయీ! నేను కౌండిన్య గోత్రజుడైన యతిని. ఈ అరణ్యప్రాంతంలో సంసారయుతంగా ఉన్న నీవెవరివి?'' అన్నాడు.

 యతీంద్రుడి ప్రశ్నకు ''అయ్యా, నేను వంగదేశాధీశుడైన సువీరుడిని. దాయాదుల వలన రాజ్యభ్రష్టుడినై ఇలా అడవిలో ఉంటున్నాను'' అన్నాడు సువీరుడు.

 న దారిద్ర్య సమం దుఃఖం నశోకః పుత్రమారణా త్ | 

న చ వ్య దానుగమనేన వియోగః ప్రియాపహాత్ ||

దరిద్రం కన్నా ఏడిపించేది కొడుకు లేకపోవడం. అంతకన్నాఏడవవలసింది రాజ్య వియోగం. అంతకన్నా బయటకు ఏడవలేని దుఃఖం మానసిక క్షోభ. దాన్ని మించింది ఇంకేమీ ఉండదని తమకు తెలుసు కదా. ప్రస్తుతం నేను ఆ మూడు విధాలైన విచారాల వలనా అమిత దుఃఖితుడినై కందమూల భక్షణతో అరణ్యమే శరణ్యంగా బతుకుతున్నాను. ఇక్కడే తోలిచూలుగా నాకొక కూతురు పుట్టింది. ఆమెనొక మునికుమారునికి విక్రయించి, ఆ ధనంతో ప్రస్తుతానికి సుఖంగానే బతుకుతున్నాను. ఇది ణా రెండో కూతురు. ఈమె నా భార్య. ఇంకా నా గురించి ఏం వివరాలు కావాలో అడిగితే చెప్తాను'' అన్నాడు సువీరుడు.

సువీరుడి సమాధానానికి ఆశ్చర్యపోతూనే ఆ యతీంద్రుడు ''రాజా! ఎంత పని చేశావు? మూర్ఖుడివై అగణితమైన పాపాన్ని పోగుచేసుకున్నావు

కన్యా ద్రవ్యేణ యో జీవే దసిపత్రం సగచ్చతి దేవాన్ ఋషీన్ పిత్రూన్ క్యాపి

కన్యా ద్రవ్యేణ తర్పయేత్ శాపం దాస్యంతి తే సర్వే జన్మ జన్మ న్యపుత్రతాం

ఆడపిల్లని అమ్ముకుని అలా వచ్చిన డబ్బుతో జీవించేవారు, మరణాంతాన ''అసిపత్రం'' అనే నరకం పాలవుతారు. ఆ సొమ్ముతో దేవ, ఋషి, పితృ గణాలకు చేసిన అర్చన తర్పణాదుల వలన ఆ దేవ ఋషి పిత్రాదులందరూ కూడా నరకాన్ని చవిచూస్తారు. అంతేకాదు, కర్తకు జన్మజన్మలకూ కూడా పుత్ర సంతానం కలగకూడదని శపిస్తారు. ఇక, అలా ఆడపిల్లలను అమ్ముకుని జీవించడమే వృత్తిగా పెట్టుకున్నవాళ్ళు ఖచ్చితంగా రౌరవ నరకంలో పడతారు.

 సర్వేషా మేవ పాపానాం ప్రాయశ్చిత్తం విదుర్బుదా | 

కన్యా విక్రయ శీలస్య ప్రాయశ్చిత్తం న చోదితం ||

అన్ని రకాల పాపాలకూ ఏవో కొన్ని ప్రాయశ్చిత్తాలు ఉన్నాయి కానీ ఈ కన్యాశుల్క మహా పాపానికి ఈ శాస్త్రంలోనూ ఎటువంటి ప్రాయశ్చిత్తం లేదు.

కనుక సువీరా! ఈ కార్తీకమాసంలో శుక్లపక్షంలో నీ రెండవ కుమార్తెకు కన్యాదాన పూర్వకంగా కల్యాణం జరిపించు. కార్తీకంలో విద్యాతేజశ్శీల యుక్తుడైన వరునికి కన్యాదానం చేసినవాడు గంగాది సమస్త తీర్దాల్లో స్నానదానాదులు చేయడం వల్ల కలిగే పుణ్యాన్ని యధోక్త దక్షిణాయుతంగా అశ్వమేధాడి యాగాలు చేసినవాళ్ళు పొందే సత్ఫలితాన్ని పొందుతాడు'' అని హితబోధ చేశాడు.

కానీ, నీచుడైన సువీరుడు ఆ సజ్జన సద్బోధనలు లెక్కచేయక ''ఏం చెప్పావ్యా.. మానవజన్మ ఎత్తినప్పుడు సర్వ విధాలుగా ఈ శరీరాన్ని సుఖపెట్టాలే గానీ ధర్మం అంటూ పాకులాడితే ఎలా? అసలు ధర్మం అంటే ఏమిటి? దానం అంటే ఏమిటి? పుణ్యలోకాలంటే ఏమిటి? అయ్యా, ఋషిగారు.. ఏదోరకంగా డబ్బు సంపాదించి భోగాలు అనుభవించడమే ముఖ్యం. పెద్దపిల్ల విషయంలో కంటే ఎక్కువ ధనం ఇచ్చేవానికే నా చిన్నకూతుర్ని ఇచ్చి పెళ్ళి చేసి, సుఖాలు అనుభవిస్తాను. నువ్వు చెప్పింది చాలు, ఇక నీ దారిన వెళ్ళు'' అని కసురుకున్నాడు. అంతటితో ఆ తాపసి తన దారిన తాను వెళ్ళాడు. 

శ్రుతకీర్తి ఉపాఖ్యానం

 సువీరుని పూర్వీకులలో శ్రుతకీర్తి అనే రాజు ఉన్నాడు. సమస్త సద్ధర్మ ప్రవక్తా, శతాధిక యాగకర్తా అయిన ఆ శ్రుతకీర్తి తన పుణ్య కార్యాల వల్ల స్వర్గంలోని ఇంద్రాదుల చేత గౌరవింపబడుతూ సమస్త సుఖాలను అనుభవిస్తున్నాడు.

సువీరునికి యముడు విధించిన శిక్ష కారణంగా యమదూతలు స్వర్గం చేరి అక్కడ సుఖిస్తున్న శ్రుతకీర్తి జీవుని పాశబద్ధుని చేసి, నరకానికి తీసుకువచ్చారు. ఆ చర్యకు ఆశ్చర్యపడిన శ్రుతకీర్తి యముని ముంగిట నిలబడి స్వర్గంలో ఉన్న నన్ను ఇక్కడికి ఎందుకు రాప్పించావు? నేను చేసిన పాపం ఏమిటి?'' అని నిలదీసి అడిగాడు.

మందహాసం చేసి మహాధర్ముడు ఇలా చెప్పాడు. ''శ్రుతకీర్తీ, నువ్వు పుణ్యాత్ముడవె. స్వర్గార్హుడివె. కానీ, నీ వంశీకుడైన సువీరుదనేవాడు కన్యను విక్రయించాడు. అతడు చేసిన మహాపాపం వల్ల అతని వంశీకులైన మీరంతా నరకానికి రావలసివచ్చింది. అయినా సువీరుని రెండో కూతురికి ఇంకా వివాహం కాలేదు. కనుక నువ్వు నా అనుగ్రహంవల్ల దేహివై (భూలోకవాసులు గుర్తించే శరీరం కలిగిఉండటం) అక్కడికి వెళ్ళి యోగ్యుడైన వరునికి ఇచ్చి, కన్యాదాన యుక్తంగా పెళ్ళి జరిపించు. ఎవరైతే కార్తీకంలో సర్వాలంకార భూషిత అయిన కన్యను యోగ్యుడైన వరునికి దానం చేస్తాడో వాడూ లోకాధిపతితో తుల్యుడౌతాడు. అలా కన్యాదానం చేయాలనే సంకల్పం ఉండి కూడా సంతానం లేనివాడూ బ్రాహ్మణ కన్యను అందుకోబోతున్న బ్రాహ్మణుడు కానీ ధన సహాయం చేసినట్లయితే ఆ ధనదాత కన్యాదాత పొందే ఫలాన్నే పొందుతాడు. అంతేకాదు, స్వలాభాపేక్ష రహితులై రెండు పాడి ఆవులను చెల్లించి కన్యను కొని, ఆ కన్యను చక్కటి వరునికి ఇచ్చి పెళ్ళి చేసేవారు కూడా క్నయాదానా ఫలాన్ని పొందుతారు. కనుక ఓ శ్రుతకీర్తీ, నువ్వు తక్షణమే భూలోకానికి వెళ్ళి సువీరుని ద్వితీయ కుమార్తెను ఎవరైనా సద్బ్రాహ్మణుడికి కన్యాదానం చేసినట్లయితే తద్వారా నువ్వూ, నీ పూర్వీకులు, సువీరాదులు కూడా నరకం నుండి విముక్తి పొందుతారు'' అని చెప్పాడు.

ధర్ముని అనుగ్రహం వల్ల దేహదారి అయిన శ్రుతకీర్తి వెంటనే భూలోకలోని నర్మదా నదీ తీరాన్ని చేరి అక్కడి పర్ణశాలలో ఉన్న సువీరుని భార్యకు హితవు చెప్పి వారి రెండో కూతుర్ని స్వర్ణాభరణ భూశితురాలిని చేసి, శివప్రీతిగా ''శివార్పణమస్తు'' అనుకుంటూ ఒక బ్రాహ్మణునికి కన్యాదానం చేశాడు. ఆ పుణ్యమహిమ వల్ల సువీరుడు నరకపీడా విముక్తుడై, స్వర్గం చేరి సుఖించసాగాడు. తర్వాత శ్రుతకీర్తి పదిమంది బ్రహ్మచారులకు కన్యామూల్యం ధారబోయడంవల్ల వారి వారి పితృపెటా మహాదివర్గాల వారంతా కూడా విగత పాపులై, స్వర్గాన్ని పొందారు. అనంతరం శ్రుతకీర్తి కూడా యధాపూర్వకంగా స్వర్గం చేరి తనవారిని కలిసి సుఖించసాగాడు. కనుక ఓ జనకరాజా! కార్తీకమాసంలో కన్యాదానం చేసేవాడు, సర్వ పాపాలనూ నశింపచేసుకుంటాడు అనుకోవడంలో ఏమాత్రం సందేహం లేదు. కన్యామూల్యాన్ని చెల్లించలేనివారు వివాహార్ధం మాట సహాయం చేస్తే కూడా అమితమైన పుణ్యాన్ని పొందుతారు. రాజా! ఎవరైతే కార్తీకమాసంలో యధావిధిగా కార్తీక వ్రతాన్ని ఆచరిస్తారో వాళ్ళు స్వర్గాన్ని, చేయనివాళ్ళు నరకాన్ని పొందుతారు అనడంలో సందేహం లేదు.

karthika puranam Kanyadanam, karthika puranam in Telugu, karthika puranam story in telugu, karthika puranam story in telugu

కార్తీక మహా పురాణం ఎనిమిదవ రోజు

  Karthika Puranam – 8

వశిష్ట ఉవాచ

''జనక నరేంద్రా! కార్తీకమాసంలో ఎవరైతే శ్రీహరి ముందు నాట్యం చేస్తారో, వాళ్ళు హరిని ప్రసన్నం చేసుకున్నవారౌతారు. కార్తీక ద్వాదశినాడు హరికి దీపమాలార్పణ చేసేవారు వైకుంఠంలో సుఖిస్తారు. కార్తీకమాస శుక్లపక్ష సాయంకాలం విష్ణువును అర్చించేవాళ్ళు స్వర్గ నాయకులౌతారు. ఈ నెలరోజులూ నియమంగా విష్ణు ఆలయానికి వెళ్ళి దైవ దర్శనం చేసుకునేవాళ్ళు సాలోక్య మోక్షాన్ని అందుకుంటారు. అలా గుడికి వెళ్ళేటప్పుడు వాళ్ళు వేసే ఒక్కొక్క అడుగుకూ ఒక్కొక్క అశ్వమేధ యజ్ఞ ఫలాన్ని పొందుతారు. కార్తీకమాసంలో అసలు విష్ణుమూర్తి గుడికి వెళ్ళనివారు ఖచ్చితంగా రౌరవ నరకానికో, కాలసూత్ర నరకానికో వెళ్తారు. కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశినాడు చేసే ప్రతి సత్కర్మా అక్షయ పుణ్యాన్ని, ప్రతి దుష్కర్మా అక్షయ పాపాన్ని కలిగిస్తాయి. శుక్ల ద్వాదశినాడు విప్ర సహితుడై భక్తియుతుడై గాంధ పుష్పాక్షతలు, దీపదూపాజ్య భక్ష్య నివేదనలతో విష్ణువును పూజించేవారి పుణ్యానికి మితి అనేది లేదు.

కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశినాడు శివాలయంలో గానీ, కేశవాలయంలో గానీ లక్ష దీపాలను వెలిగించి, సమర్పించేవాళ్ళు విమానారూఢులై దేవతల చేత పొగడ్తలు అందుకుంటూ విష్ణులోకాన్ని చేరి సుఖిస్తారు. కార్తీకం నెలంతా దీపం పెట్టలేని వాళ్ళు ద్వాదశి, చతుర్దశి, పూర్ణిమ -రోజుల్లో దీపం వెలిగించాలి. ఆవు నుండి పాలు పితికేందుకు పట్టేటంత సమయమైనా దైవ సన్నిధిలో దీపం వెలిగించినవాళ్ళు పున్యాత్ములే అవుతారు. ఇతరులు పెట్టిన దీపాన్ని ప్రకాశింపచేసినవాళ్ళ పాపాలు ఆ దీపాగ్నిలోనే కాలిపోతాయి. ఇతరులు ఉంచిన దీపం ఆరిపోయినట్లయితే, దాన్ని పునః వెలిగించేవారు ఘనమైన పాపాల నుండి విముక్తి పొందుతారు. ఇందుకు ఉదాహరణగా ఒక కథ చెప్తాను, విను. 

ఎలుక దివ్య పురుషుడైన విధం

సరస్వతీ నదీతీరంలో అనాదిగా పూజా పునస్కారాలు లేక శిథిలమై పోయిన విష్ణు ఆలయం ఒకటి ఉండేది. కార్తీక స్నానార్ధమై సరస్వతీ నదికి వచ్చిన ఒక యతి ఆ గుడిని చూసి, తన తపోధ్యానాలకు గాను ఆ ఏకాంత ప్రదేశం అనువుగా ఉంటుందని భావించి, ఆ గుడిని తుడిచాడు. నీళ్ళు చల్లాడు. దగ్గర్లో ఉన్న గ్రామానికి వెళ్ళి పత్తి, నూనె, పన్నెండు ప్రమిదలు తెచ్చి, దీపాలను వెలిగించి ''నారాయనార్పణమస్తు'' అనుకుని తనలో తాను ధ్యానం చేసుకోసాగాడు.

యతి ప్రతిరోజూ ఇలా చేస్తుండగా కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశినాటి రాత్రి బయట ఎక్కడా ఆహారం దొరక్కపోవడంవల్ల ఆకలితో ఉన్న ఒక ఎలుక ఆ గుడిలో ప్రవేశించింది. ఆహారాన్వేషణలో విష్ణు విగ్రహానికి ప్రదక్షిణ చేసి మెల్లగా దీపాల దగ్గరికి వచ్చింది. అప్పటికే ఒక ప్రమిదలో నూనె అయిపోవడం వల్ల ఆరిపోయిన వత్తి మాత్రమే ఉండి. తడిగా ఉన్న ఆ వత్తి నుంచి వచ్చే నూనె వాసనకు భ్రమసిన ఎలుక, అదేదో ఆహారంగా భావించి, ఆ వత్తిని నోట కరచుకుని పక్కనే వెలుగుతున్న మరో దీపం వద్దకు వెళ్ళి పరిశీలించబోయింది. అప్పటిదాకా నూనెలో మునిగి, వెలిగిన వత్తి కావడంతో ఆ వేడికి వెలుగుతున్న వత్తి తగిలి వెంటనే అంటుకుంది. చప్పున ఎలుక వత్తిని నోటినుండి జారవిడవడంతో అది కాస్తా ప్రమిదలో పడి, రెండు వత్తులూ వెలగసాగాయి.

రాజా! కార్తీక శుద్ధ ద్వాదశినాడు విష్ణు సన్నిధిలో ఒక యతీంద్రుడు పెట్టిన దీపం ఆరిపోగా, ఆ దీపం ఎలుకవల్ల పునః ప్రజ్వలితమై తన పూర్వ పుణ్యవశాన ఆ మూషికం ఆ రాత్రి గుడిలోనే విగత దేహియై దివ్యమైన పురుష జన్మను పొందింది.

అప్పుడే ధ్యానం నుండి లేచిన యతి ఆ అపూర్వ పురుషుని చూసి, ''నువ్వెవరు? ఇక్కడికి ఎందుకొచ్చావు?'' అనడిగాడు.

ఆ అద్భుత పురుషుడు ''ఓ యతీంద్రా!నేనొక ఎలుకను. కేవలం గడ్డిపరకల వంటి ఆహారంతో జీవించేవాడిని. అలాంటి నాకిప్పుడు దుర్లభమైన మోక్షం ఏ పుణ్యం వల్ల వచ్చిందో తెలీడంలేదు. పూర్వజన్మలో నేనెవర్ని? ఏ పాపం వల్ల అలా ఎలుకనయ్యాను? ఏ పుణ్యం వల్ల ఈ దివ్య దేహం పొందాను? తపస్సంపన్నుడివైన నువ్వే నన్ను సమాధానపరచగలవాడివి. దయగలవాదివై వివరించు. నేను నీ శిష్యుణ్ణి'' అని అంజలి ఘటించి ప్రార్థించాడు. ఆ యతి తన జ్ఞాన నేత్రంతో సర్వం దర్శించి ఇలా చెప్పాడు.

తిలాసమేతంగా నేతితో దీపాన్ని వెలిగించి, విష్ణు అర్పణం చేసి, మళ్ళీ గుడిలోకి వెళ్ళి పురాణ కాలక్షేపం చేయసాగారు. అంతలోనే వారికి ఛటచ్చటారావాలు వినిపించడంతో వెనుదిరిగి స్తంభదీపం వైపు చూశారు. వాళ్ళు అలా చూస్తుండగానే ఆ స్థంభం ఫటఫటమంటూ నిలువునా పగిలిపోయింది. అందులో నుండి ఒక పురుషాకారుడు వెలువడటంతో విస్మయచకితులైన ఆ ఋషులు ''ఎవరు నువ్వు? ఇలా స్థాణువుగా ఎందుకు పడి ఉన్నావు" నే కథ ఏమిటో చెప్పు'' అని అడిగారు. అందుకు ఆ పురుషుడు ఇలా చెప్పసాగాడు.

''ఓ మునివరేణ్యులారా! నేను గతంలో ఒక బ్రాహ్మణుడను. అయినా వేదశాస్త్ర పఠనం గానీ, హరి కథా శ్రవణం గానీ క్షేత్ర యాత్రాటనలు గానీ చేయలేదు. అపరిమిత ఐశ్వర్యంవల్ల బ్రాహ్మణ ధర్మాన్ని వదిలి రాజుని పరిపాలన చేస్తూ దుష్టబుద్ధితో ప్రవర్తించేవాడిని. వేద పండితులు, ఆచారవంతులు, పుణ్యాత్ములు, ఉత్తములూ అయిన బ్రాహ్మణులను నీచాసనాలపై కూర్చోబెట్టి, నేను ఉన్నతాసనంపై కూర్చునేవాణ్ణి. ఎవరికీ దానధర్మాలు చేసేవాణ్ణి కాను. తప్పనిసరి అయినప్పుడు మాత్రం ''ఇంతిస్తాను, అంతిస్తాను'' అని వాగ్దానం చేసేవాణ్ణే తప్ప ద్రవ్యాన్ని మాత్రం ఇచ్చేవాణ్ణి కాను. దేవ బ్రాహ్మణ ద్రవ్యాలను సొంతానికి ఖర్చు చేసుకునేవాణ్ణి. ఫలితంగా దేహాంతాన నరకగతుడనై, అనంతరం 52 వేలసార్లు కుక్కగా, పదివేలసార్లు కాకిగా, ఇంకో పదివేలసార్లు తొండగా, మరో పదివేలసార్లు పురుగుగా, కోటి జన్మలు చెట్టుగా, గత కోటి జన్మలుగా ఇలా మొద్దువలె పరిణమించి కాలం గడుపుతున్నాను. ఇంతటి పాపినైన నాకు ఇప్పుడెందుకు విమోచనం కలిగిందో ఈ విశేష పురుషాకృతి ఎలా వచ్చిందో సర్వజ్ఞులైన మీరే చెప్పాలి.

ఆ ఉద్భూత పురుషుని వచనాలను విన్న ఋషులు తమలో మాటగా ఇలా అన్నారు.

''ఈ కార్తీక వ్రతఫలం యదార్ధమైంది. ఇది ప్రత్యక్ష మోక్షదాయకం. మన కళ్ళముందే ఈ కొయ్యకు ముక్తి కలిగింది కదా! అందునా కార్తీక పూర్ణిమనాడు స్తంభదీపాన్ని పెట్టడం సర్వత్రా శుభప్రదం. మనం పెట్టిన దీపంవల్ల ఈ మొద్దు ముక్తిని పొందింది. మోద్దయినా, మాను అయినా సరే కార్తీకంలో దైవ సన్నిధిని దీపాన్ని వహించడం వల్ల దామోదరుని దయవల్ల మోక్షం పొందడం తథ్యం''

ఇలా చెప్పుకుంటున్నవారి మాటలను విన్న ఉద్భూత పురుషుడు ''అయ్యలారా! దేహి ఎవరు? జీవి ఎవరు? జీవుడు దేనిచేత ముక్తుడూ, దేనిచేత బుద్ధుడూ అవుతున్నాడో, దేనిచేత దేహులకు ఇంద్రియాలు కలుగుతున్నాయో వివరించండి'' అని ప్రార్ధించడంతో, ఆ తాపసులలో ఉన్న అంగీరసుడు అనే ముని అతనికి జ్ఞానబోధ చేయసాగాడు.