సాయంత్రం ఐదవుతుండగా శ్రీధర్ ఫ్లాట్లోని ఫోన్ మోగింది.

    శ్రీధర్ ఆతృతగా ఫోన్ ఎత్తి "హలో..." అన్నాడు.

    "బాబు! నేను...మదర్...మాథ్యూస్ ని..."

    "మీరా! మమ్మీ చెప్పండి" అన్నాడు శ్రీధర్.

    "ఏడునుంచి ఎనిమిది గంటల మధ్య నేను వేయబోయే ఎత్తుకు ముందే మరో ఎత్తు కూడా వేయాలనే నిర్ణయానికొచ్చాను."

    "ఏమిటది?" ఆతృతగా అడిగాడు శ్రీధర్.

    "కొత్త ఎత్తు ప్రకారం ఆమె నీకు ఈలోపు ఫోన్ చేస్తే, నాకు సైగచెయ్యి, నేనిక్కడ నా ఫ్లాట్ లో వుండి నీ సైగని ఒపేరా గ్లాసెస్ ద్వారా గమనిస్తాను" అందామె.

    "అయితే ఆమె ఏ ఫ్లాటులో వుంటుందో మీకు తెలిసిపోయిందా?" ఉద్రిక్తతకు లోనవుతూ అడిగాడు శ్రీధర్.

    "అనుమానం మాత్రమే! నువ్వు సహకరిస్తే అది తెలుసుకుంటాను."

    "నేనలా మీకు సైగచేస్తే, అపరిచితురాలు కూడా చూస్తుందిగదా! దాంతో ఆమెకి అనుమానం వస్తే...?"

    "కరక్టే! అయితే ఓ పనిచెయ్"

    "చెప్పండి!"

    "నీ ఫ్లాట్ కిటికీలో అవుట్ సైడ్ వున్న కాక్టస్ కుండీని అటు సైడ్ నుంచి ఇటు సైడుకి మార్చు. అదే సిగ్నల్ అనుకుంటాను. ఒకపక్క ఆమెతో కార్డ్ లెస్ లో మాట్లాడుతూనే ఈ పని చేయాలి."

    ముసలావిడ మేధస్సుకి విస్మయం చెందాడతను.

    "అలాగే!" అన్నాడు హుషారుగా శ్రీధర్.

    "చాలా కేజువల్ గా చేయి. కావాలని చేసినట్లు అనిపించకూడదు. అర్థమైందా?" అడిగిందామె.

    "అలాగే!" అన్నాడు శ్రీధర్ ఎగ్జయిట్ మెంట్ కి లోనవుతూ.

                               *    *    *    *

    వాయిస్ ఛేంజింగ్ మెషిన్ ఆఫ్ చేసి మాళవికలా మాట్లాడేందుకు శ్రీధర్ కి రింగ్ చేసింది పూజ.

    "హలో మాళవికగారు...ఎలా వున్నారు?" అడిగాడు శ్రీధర్.

    "ఐయామ్ ఫైన్...థాంక్యూ...ఏంటి...ఏం చేస్తున్నారు?" అడిగిందామె.

    పూజ ఫ్లాట్ కనుక్కునేందుకు సీరియస్ ప్రయత్నాలు చేస్తున్నట్లు చెప్పదలుచుకోలేదు అతను.

    చెబితే... ఈ విషయం వెంటనే ఆమెకి చేరిపోతుందని అనుమానించాడు.

    'ఏం లేదు. బోర్ కొడుతోంది" అన్నాడు శ్రీధర్.

    "అయితే సరదాగా సిటీ బయటున్న ఏదైనా డాబా హోటల్ కి వెళ్ళొద్దామా?" అడిగిందామె.

    సరీగ్గా ఇదే సమయంలో మాథ్యూస్ ఒపేరా గ్లాసెస్ ద్వారా శ్రీధర్ ఫోన్ లో మాట్లాడుతున్నట్లు గ్రహించింది.

    అతను కాక్టస్ కుండీ జరపకపోవడం చూసి, శ్రీధర్ మాట్లాడేది పూజ అయి వుండదనుకుందామె.

    "చెప్పరేం...వెళదామా లేదా?" తిరిగి అడిగింది మాళవిక ఆతృతగా.

    "ఎక్కడికి?" అంతలోనే మర్చిపోయినట్లుగా అడిగాడు శ్రీధర్.

    "బోర్ కొడుతోందన్నారుగా? ఏదయినా సిటీ బయటున్న పంజాబీ డాబా హోటల్ కి..."

    తను ఫ్లాట్ ఖాళీచేసేలోపు, శ్రీధర్ తన ఫ్లాటుని కనుక్కుని, తనని వెతుక్కుంటూ రాకూడదనే ఆమె ఈ ప్రోగ్రామ్ వేసింది.

    శ్రీధర్ కి మాథ్యూస్ రెండు పథకాలు గుర్తుకొచ్చాయి.

    "రేపెళదాం" అన్నాడు శ్రీధర్.

    "ఈరోజు ఆకలేస్తే రేపు భోజనం చేస్తామా?" మాళవిక టెన్షన్ ని కంట్రోల్ చేసుకుంటూ అంది.

    యోగి చెప్పకపోయినా, నీ ఫ్లాటుని కనుక్కునే వేటలోనే వాళ్ళున్నారు. అని నిర్మల చెప్పిన మాటలు ఆమెకు పదేపదే గుర్తుకొస్తున్నాయి.

    "సారీ మాళవికా! ఈ రోజు నాకు ముఖ్యమైన ఫోన్ కాల్ ఒకటి ముంబాయి నుంచి వస్తుంది. దాన్ని తప్పనిసరిగా రిసీవ్ చేసుకోవాలి. రేపెళదాం" అన్నాడు శ్రీధర్ ఒకింత స్థిరత్వాన్ని కంఠంలో పలికిస్తూ.

    మరేం మాట్లాడలేకపోయింది మాళవిక. మరికొద్దిసేపు ఏదో మాట్లాడి ఫోన్ పెట్టేసింది.

    మరికాస్సేపటికే పూజలాగా ఫోన్ చేసింది.

    "హలో పూజా! నేను సాయంత్రం మాళవికతో కలిసి సిటీ బయటున్న పంజాబీ డాబా హోటల్ కి వెళుతున్నాను. నీకేం ఇష్టమో చెబితే పార్శిల్ చేయించుకొచ్చి, నువ్వు వుంచమన్నచోట ఆ పార్శిల్ వుంచేస్తాను. చచ్చినా ఆ స్థలం మీద నిఘా వేయను. నీకేం యిష్టమో చెప్పు" అన్నాడు శ్రీధర్.

    అతని మాటలు వింటూనే పూజ ఉలిక్కిపడింది.

    అంతకుముందే తన మాళవికలా ఫోన్ చేస్తే అర్జంట్ ఫోన్ కాల్. రాలేనన్నాడు. ఇప్పుడేమో హోటల్ కి వెళుతున్నానన్నాడు.

    ఏమిటీ తేడా?

    ఎందుకీ వైవిధ్యం?

    ఎందుకు రెండు మాటలు??

    ఆ ప్రశ్నలకు సమాధానం తట్టకపోయినా, ఏదో జరగబోతోందన్న అనుమానం మాత్రం వచ్చింది పూజకి.

    "నీకేది ఇష్టమైతే అదే తీసుకొచ్చి నీ ఫ్లాట్ ముందే వుంచు. నేనెలాగో దాన్ని తీసుకుంటాను" అంది పూజ చురుగ్గా ఆలోచిస్తూ.

    అప్పుడు శ్రీధర్ కి ముసలమ్మ మాటలు గుర్తుకు వచ్చాయి. అదే అదనుగా తీసుకుని-

    "అవును ఓ విషయం గుర్తుకువచ్చింది. పూల మొక్కల ఆకులకి చిన్న చిన్న నల్లటి మరకలు అవుతున్నాయి. ఏంటవి?" అడిగాడు శ్రీధర్. అది అబద్ధం. నిజంగా అలా కావటంలేదు.

    "నల్లటి మరకలా? చాలా వున్నాయా?" అడిగింది పూజ.

    "ఉండు. కిటికీ దగ్గరకు ఆ పూలమొక్కని తీసుకువస్తాను చూద్దువుగాని" అని శ్రీధర్ కిటికీ దగ్గరికి ఆ పూలమొక్కని తీసుకువచ్చాడు- ముసలమ్మ దాన్ని చూస్తుందని ఆశిస్తూ.